سڃاتل اکيون
اڌ رات جو اوچتو؛ جئين ئي، ننڊ مان جاڳيس ۽ ڏٺم ته ڪمري جي چئن ئي ديوارن تي رڳو ڪيئلينڊر لڳل نظر آيا......هر ڪيئلينڊر تي ٻارنهن مهينن سان گڏ، هڪ تصوير پڻ اڪريل هئي.......هڪ ديوار تي ٻارڙيءَ جي تصوير، ٻئي ديوار تي نوجوان ڇوڪريءَ جي تصوير، ٽئين ديوار تي اڌ عمر واري عورت جي تصوير ۽ چوٿين ديوار تي هڪ ڪراڙيءَ، جهور پوڙهيءَ عورت جي تصوير هئي. هڪ اهم
ڳالھ ته سڀني تصويرن ۾ مونکي اکيون ساڳيون ئي ٿي ڀاسيون.....خوبصورت من کي موهيندڙ، پاڻ ڏانهن بيحد ڪشش رکندڙ، جيڪي مون زندگي ۾ اڳ ڪڏهن، ڪٿي ڏٺيون هيون، سو ته مونکي ياد نه ٿي آيو، پر سندن سان شناسائيءَ جو بيحد گمان ضرور ٿي ڀاسيو ڇو ته اهڙيون اکيون منهنجون آئيڊيل ضرور رهيون آهن، مان بيچين ٿي ويس.......مون جلدي اٿي، ڪمري جي لائيٽ ٻاري ته ڪمري جي چئني ديوارن تي ڪجھ به نه هو.......لائيٽ ٻارڻ کان اڳ ته مان انهن خوبصورت اکين جي سحر ۾ ورتل هوس، پر لائيٽ ٻارڻ کانپوءِ، منهنجو نرڙ پگھر ۾ شل ٿيندو ٿي ويو ۽ من ملول ٿيندو ٿي ويو، ذهن تي بار محسوس ٿي رهيو هو........اهي اکيون منهنجي ذهن تي ديرو ڄمائي ويهي رهيون.......مان اها سڄي رات سمهي نه سگھيس.....
ٻئي اڌ رات جو؛ جئين ئي ننڊ مان جاڳيس ۽ ڏٺم ته ڪمري جي چئن ئي ديوارن تي رڳو اکيون ئي اکيون آهن، جيڪي مونکي پهرين ڏينهن تي چهرن تي نظر آيون هيون اڄ انهن چهرن کانسواءِ هيون ۽ رڳو روئي رهيون هيون.......ڏاڍو ڏک ٿي رسيو ۽ انهن اکين ۾ مان ڳوڙها نٿي ڏسي سگهيس...... مون جلدي اٿي ڪمري جي لائيٽ ٻاري ته ڪمري جي چئني ديوارن تي ڪجھ به نه هو.......پهرين ڏينهن جيان، وري ديوارن تان غائب هيون اهي چهرن کانسواءِ اکيون......... مان اها سڄي رات به سمهي نه سگھيس.....
ٽئين اڌ رات جو؛ مان ننڊ مان جاڳي نه سگھيس ڇو ته مونکي دل جو دورو پيو هو ۽ مان ٻيهر اهي اکيون ڏسي نه سگھيس، نه ئي مون کي ڪمري جي لائيٽ ٻارڻ جيترو موقعو ملي به سگھيو هو. مان انهن خوبصورت اکين کي ڏسڻ ۽ پسڻ جي چاهنا کڻي پنهنجي جسم کي ڇڏي اڏامي ويس.
***