20. پيار ڪيڏو ڪَيو آ اَنڌيرن ڏِسو
روشني ڀي هِتان موٽ کائي وَئــي
اَڄُ به آڪاش مان ڪُجھه سِتارا ڪِريا
ته به نه رؤشن بَڻي زندگي هيءَ چَري
حسرتوُن موُن وِڪَيوُن، خوابَ سڀُ موُن وِڪيا
گِروي دِل ڀي رَکي ۽ رَکيو ذهن ڀي
منهنجي قسمت جي روٽي تڏهِن ڀي ڏسو
ٽُڪرا ٽُڪرا مِلي، موُن ٿي چاهي سَڄي
واٽَ ڪهڙي وَٺي مان هَلان ماڳَ ڏي
ڏينهُن ميرانجھڙو، راتِ ميرانجھڙي
زنـدگــي سِــجّ، چنــڊ تــارن بِــنــا
پيـچـرن تي نـنگـا پـيرَ کَـڻنـدي رَهي
موُن خبر ناههِ ڇا ڇا سِبڻ ٿي گھُريو
پَر سَـڳو پيار جو هَــٿُ ڇڏائــي وِيو
بي خوديءَ ۾ رَکي پنهنجي آڱـر جِتي
هِڪ چُڀي پي وَئي چُنهِنب واري سُئي