40. ٽانڊن کي پيــا ڦوُڪَ ڏين
شَـل اَکڙيـن مــان لُڙڪَ ڳَــڙن
توُن مان ڪنهنجا آهيوُن، چَئه؟
شَــــل هـي کــوڙا جَــلــد ڀَــڄــن
ســيءَ ۾ ســــاري راتِ اِئــيــن
ســپــنـا پـيـا ٿـا سـيءَ ڏَڪــن
هَـرڪو آهــي داڳــي اَنــبُ
ڪنهنکي ڪنهنکي نـيـٺِ ڪَڍن؟
ايــنـدڙَ پيِـڙهــيءَ جـي چـنــتـا
پــوڙهــا اُصـوُل ڇو ٿـا ڪَن؟
ڪـي ته ڪُنوارا خوابَ ڏِسو
مِـلـندي دُلــهَـن، ڀــاڳَ کَـٽــن
ڪَـــري تَـــمــنـا ٻـــارُ اِهــا
خوابَ کِـلـونـــا بَــڻــي پَــــون
ســاڳــا ڦُــرڻــا ويــڙهــي وِيــا
مــاڻـهوُ سَـمـجھـي ڪِيـن سَـگھـن
سَــولائيءَ ســان ســاهُه ڇڏيــوُن
ويــنــٽيــليـٽـر تـــي نه رَکــــن
سـپـنـن جـو آ ڏوهُه اِهــو
چُپ چُپ نِـنـڊَ ۾ روز اَچن
ڪـيـن ڪَمي ڪا شَـهَر رَکي
مـوڳـا مـوڳـا لــوڪَ رَهــــن
سـوچي سـوچي سَـمجھَه سِکيو
ســوچڻ ڏاڍو آهــِه ڪَٺن
ٻــارن وانگُــر رانــد ڪَيــوُن
فِڪرَ سَموُرا ڪين رهن
مــن مؤجي مَــنَ مــاريو آ
ڪي به پراوا ڪين لَڳن
سِنڌوُءَ ويجھو وَڃي ڏِسو
شـاهه سَچل جا بـيـتَ ٻُـجھن