32. مُنجھيل مُنجھيل سَڀُ ڌاڳا آهن
تُنهنجا مُنهنجا نــاتــا آهن
بَڙ جو وَڻ ڀي ڇانو نٿو ڏئي
مُنهنجي سِر تي ٽــانـڊا آهن
مَـلمُ مُرڪ جو ڏيندو رهجان
گھــاوَ دلــيُــن تـــي تــازا آهــن
اَڄُ ڪُجھه ٻـيو کائڻ تي دل ٿي
دوکــــا هَـــر هَــر کــاڌا آهـــن
شيشي کــان پـــڻ نــازڪ آهــن
ڪـنهن اَلــهـڙ جـا وعدا آهــن
تُنهنجا سڏڙا، مُنهنجا سَڏڙا
صرف اَجايا واڪا آهِن
نانگ جيان ڊيڄارن ٿا سَڀُ
ڏِسو چِتائي ساپا آهن