27. دير سان ٿو سُمهي، اُٿي جلدي
ٻــار وانگُر روئـي کِلي جلدي
سِـنڌ، ٻولي، اَدب وڃاياسين
خواب هاڻي، ته سڀُ مِلي جلدي
بيٺو هرڪو رهيو قطارُن ۾
سوچَ ساڳي، نمبر اَچي جلدي
ڪيترو وقتُ لوُڻ سان ماني؟
ڪوئي ڪم ڪار گر مِلي جلدي
ٻار کيڏڻ ۾ خوش، ڪِتاب پَري
ماءُ چاهي ته هوُ پَڙهي جلدي
هوُ وساري ڇڏيندو پرواهه نا
پيار قرباني ٿو گھُري جلدي
سوُر سانڍي ڪِٿي رَکان آخر
وياج گھـٽـجـي وِيـو اَڙي! جـلـدي