49. پـنهـنجـي ويجھو ذرا اَچان ته سَهين
ڪـيرُ آهـيـان چَـئـي سَـگھـان ته سَهين
خـوُن جـي بـوُند ڪا ڳـڙي نه ڳـڙي
پـنـهـنـجي آڱــر وَڍي ڏِســان ته سَهين
جـيــتَ ڇـا ، هــارَ ڇــا ، خـبـر ته پَوي
هِـڪ ڏُکي بــازي ڪـا هَـڻان ته سَهين
پــو مَـٿـو ٿــو ڦِــري يــا دُنــيــا سَـــڄي
ڪُـلـهي تـي بــارُ ڪو کَـڻان ته سَهين
تَــــرسُ مـــوُنــکي سَــزا ڏِيــــڻ وارا
ڪا خَطا ، ڏوهُه ڪو ڪَيان ته سَهين
چنري ڪمسن جي يا ڪفن منهنجو
ريشمي ڪو لٽو اُڻان تَه سَهين