30. ڪا سُڃاتل هَوا لَڳي ڪونهي
ڪا سُڃاڻپ اَڃا ته ٿي ڪونهي
ڪُنڊ ڪنهن ڪنهن مان ڄارو لاهيان مان
ڪُنڊ ڪوريئڙي ڪا ڇڏي ڪونهي
مُـٺ ۾ چـوُڙيـوُن ڀـڳـل ڪيـڏيـوُ
زخـم ٿـورو اَچـي، صـحـيـح ڪونهي
اُڃّ موُنکي نَٿي لَڳي ڇا لءِ؟
اِئَن ناهي ته ڪا نَدي ڪونهي
مان ڏيان توکي، ڇا ڏيان سوچيم
توکان پياري ڪا سوُکڙي ڪونهي
دل ٿي ڪُجھه چاهي، ذهن چاهي ڪُجھه
ذهن ۽ دل ۾ ڪا ٻَڌي ڪونهي
جاءِ پوئين مِلي قطارُن ۾
جي حُضوُري ڪڏهِن ڪئي ڪونهي
ساڻُ سِج ڪيترا کڻي هَلبا
جيڪڏهن مَن جي روشني ڪونهي
چيز هرڪا وٺان ٿو قسطُن تي
هِڪ ڀَري آ ته ٻي ڀَري ڪونهي