41. ٽانڊن کي پيــا ڦوُڪَ ڏين
تَڏهِن وَڃي اِتهاس رَچيو آ
منهنجي وَس ۾ ناهي ڪا شيءِ
وِنڊو شاپنگ شؤنق رهيو آ
قدم قدم تي ڪِري پَوي ٿو
هـاڻــي هــاڻــي هَــلــڻ سِـکيـو آ
مُشڪَ ٻار جي، مؤت کَـسـي ويو
لَـڳي اِئين ٿو خُدا چريو آ
موُرَ، وِياجَ جا مَهڻا ڇا جا
موُن واري جي چِٺو ڇڏيو آ
مـوڳـو حاسـد مـوڳـو مــان پــــڻ
مـوڳـائيءَ مـــان خوُب سِـکـيو آ
ســـاري دُنـيـا کـان واقـف آ
سِجَ وانگُـر هوُ گھَڻو رُلـيو آ
مـَسـجـد مَـندر ڳـاڙهـا ڳـاڙها
خون خَلق جو خوُب وَهيو آ
راتـيوُن گھارِيوُن جاڳي جاڳي
خوابَــن سان ايِذاءُ رَسيو آ
هاڻي سِرڙو ُ ڏِيڻو پَوندو
ٻيِجل جو ڏس چَنگُ چُريو آ
ڦُٽن سَلا ڪي واريءَ ۾ شَل
بَرپَٽ ۾ هِڪُ لُڙڪ ڳڙيو آ
وَقــت پَــوڻ تـي مـؤت به وَٺـبو
پنهنجي هَٿ سان ڪَفن سِبيو آ
مـــاڻــهوُ ڇــا ڇـا ڳِرڪائــن ٿــا
دِل کي پَلُ هِڪُ ڪـيـن ڦَريو آ