43. ٽـانڊن جو ڪو وارِث بڻبو؟
سُپنن کان ڪيئن پاڻ ڇڏائي
ڪُجھه ته هَوائُن ڪَن ۾ ڀُڻڪيو
وَڻ جو پَن پَن ٿو مُسڪائي
هَر شيءِ جو مُــلـهـه گھَٽجي وَڌجي
سوچي سمجھي رَقم لَڳائي
ٽانڊن جو ٿَس قرضُ اِلاهي
شــايـد ساڙي هَٿُّ چُڪائي
وَر وَر مـوُن وَڻ کي وَرجـايو
’مـاڪَ ڦُڙو آ‘ لُڙڪَ لِڪائي
ريت تَـتـل تي پير اُگھاڙا
ٻارُ ڊُڪي ۽ دَڙڪا کائي
مَندرَ مَسجد وَٽ گُم ٿيو هو
ويــسھـُه ڳولـهيان ڦاروُن پــائي