ديوواڻي
ديو واڻي اَٻول هئي
ته اُها
نه پاڪ هئي
نه ئي ناپاڪ هئي
پر جيئن ئي ديوواڻي
ٻول ۾ آئي
ته اَمورت مان
مورت ٿي پئي
هڪ مورت تنهنجي ٿي
ٻئي مورت منهنجي ٿي
منهنجي مورت پاڪ ٿي
تنهنجي مورت ناپاڪ ٿي
مورت
سدا کان ڪونه هئي
ته پوءِ
سدائين ڪيئن رهندي
صوفي مورت پار
مونن ۾ منهن پائي
ڏيساور ڏوري معرفت جا