اُڃايل سنڌ
اُڃايل پَهرَ ۾
در تي ٿئي آهي
ٺڪ ٺڪ
سوالي اکين سان
مون در کوليو
ڏٺل چهرو
اُڃايل چهرو
سامهون هو
تون ؟
چيائين ها
اُڃايل آهيان
ٻه ڍُڪَ پاڻيءَ جا ڏي
صدين کان مون
تنهنجي اُڃ ٻجهائي آهي
هاڻ مان اُڃايل آهيان
ٻه ڍُڪَ پاڻيءَ جا ڏي
منهنجي اُڃ ٻُجھاءِ
پر ..... تون ..... ؟
مون وري سوال ڪيو
ها مان
سنڌو آهيان
پر سنڌ ۾ ناهيان
ايمان جو بار کڻي کڻي
ٿڪجي پيئي آهيان
ايمان جي
بند مان مڪت ٿي
مان جڳ جنني
ٿيڻ ٿي چاهيان
نچڻ ٿي چاهيان
اُڃايل آهيان
ٻه ڍُڪَ پاڻيءَ جا ڏي
دڙي جي لاش ۾
ساه ڦوڪي
اُتر کان ڏکڻُ
اوڀر کان اولهه
سموري سرشٽيءَ ۾
اوائلي نيم کي
قائم ڪرڻ ٿي چاهيان
اُڃايل آهيان
ٻه ڍُڪَ پاڻيءَ جا ڏي
ايمان کان مڪت ٿي
قادر جي قدرت سان
جيئڻ ٿي چاهيان