دويت ــ اَدويت
پاڻي، مٽي ۽ رنگ کڻي
ايمان جوڙيو گڻپتي
پر پوءِ به
اَدويت جو راز
راز ئي رهيو
اَڌويت کان دويت جي سفر ۾
ٻڌيءَ
پاڻي مٽي رنگ کي
کنڊ کنڊ ڪري ڇڏيو
پر پوءِ به
راز دويت جو
راز ئي رهيو
هڪ تت ٿيو آ سڀ
جيئن ئي مڃيو لطيف
ته صاحب ٿيو سامهون
شاعري
اکر ڪٿا
هي ڪتاب ”اکر ڪٿا“ محترم نند جويري صاحب جي ڪويتائن جو مجموعو آهي.
هي ڪتاب ساهت سنڌو پبليڪيشن بمبئي پاران 2012ع ۾ ڇپايو ويو.
هي ڪتاب ساهت سنڌو پبليڪيشن بمبئي پاران 2012ع ۾ ڇپايو ويو.
- 4.5/5.0
- 5764
- 699
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- نند جويري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپڻا
- ” اَکر ڪٿا “ اوندهه ۾ روشنيءَ جو اَڪيلو اهڃاڻ : لڇمڻ ڀاٽيا ڪومل
- نشبد
- نشبد هڪ آهي
- اکرُ سڀ جي جنني
- ڏڦير جو جنم
- اَکر جي دهِشَتَ
- هيءُ اَکر جو گهر آهي
- دڙي جو اکر
- اَزل کان
- پوئين پني تي
- اَنام جيون ڌارا
- اکر ڪٿا
- حق خاموش آ
- گاٿا ڪويتا جي
- ڪويتا سچ ٿي آهي
- مون ڪٿي چيو هو
- اَرٿ هيڻ ڪويتا
- هر طرف کان
- جڏهن ڪويتا ايندي آ
- اڌوري ڪويتا
- اَڻ لکيل
- آواز کي تياڳي
- ڪويتا جو ملهه
- ڪوتا ۾
- ڪويتا جو اصلُ
- سُڪل هڏي
- هو صوفي هو
- ڪوفي ــ لاڪوفي
- شاستري
- نه عاشق نه معشوق
- چئي ويو وِتراڳي
- ديوواڻي
- 18 جو 63
- بوند کي
- سا سَسُئي
- پُڇي نه پُڇان
- طوطو ... حافظ ... ساکي
- ڪُويساهي سُويساهي
- تنهن جاءِ
- ڪير جاڳيو ڪير جنميو
- عبد تنهنجو اصلُ
- وحدت ال وجود
- وقت پار
- راند
- ڪٿي ڪوئي
- نچيو هو لطيف
- ناچ ۾ لطيف مري
- بيت اَڻچيا
- سفر پنهنجو پنهنجو
- قدرت جو قانون ــ 1
- قدرت جو قانون ــ 2
- الهام قائم آهي
- لطيف جي ڌرتي
- ڏسُ
- ڪاڪ ڪڪوري
- دويت ــ اَدويت
- اکر پڙهه الف جو
- سچ تنهنجو چهرو
- سچُ
- ٻڌُ ۽ سچُ
- ڪهڙو سچ
- شُڀَ کان اڳ
- ڪيترو نه سولو آ
- رِءَ راڻي ٻيو ناهِ ڪو
- خدا جو ڊپ
- مان ۽ تون
- اکرَ مهرَ جي راند ۾
- پنهنجي پنهنجي فطرت آ
- گل کان آزادي
- پکي آسمان ۾
- ايشوري ڪڻ
- صاحب سامهُون
- شُڀُ ــ اَشُڀُ
- ايمان ۽ ڪفر
- ديوار تي
- سُلوڪُ
- بي سبب
- سندرتا
- شِوالو
- اَساڌ جي جنم سان
- موٽڻ
- آسمان کي نچڻ ڏيو
- مڃتا جا باندي
- گڏه ۽ ماڻهو
- مون
- سڦلتا ڏانهن
- پوئين پني تي
- منهنجو رتُ
- منزل
- اوندهه ۾
- هاڻ به
- ڇانوَ
- جيڪو آهيان
- ائين ئي آهي
- اِهو ئي رواج آ
- توکي ڄاڻي
- سچ جو سچ
- سڀ بي انتُ
- وڃڻ کان اڳ
- وڃڻ کان پوءِ
- گونگو پيار
- ائين ئي آهي
- مان پَلَ پَلَ جو پانڌي
- ڪهڙي سوچ
- ڪٿي آهي اَنتُ
- اُڃايل سنڌ
پاڻي، مٽي ۽ رنگ کڻي
ايمان جوڙيو گڻپتي
پر پوءِ به
اَدويت جو راز
راز ئي رهيو
اَڌويت کان دويت جي سفر ۾
ٻڌيءَ
پاڻي مٽي رنگ کي
کنڊ کنڊ ڪري ڇڏيو
پر پوءِ به
راز دويت جو
راز ئي رهيو
هڪ تت ٿيو آ سڀ
جيئن ئي مڃيو لطيف
ته صاحب ٿيو سامهون