گونگو پيار
مان من ئي من
ڳائي ته سگهان ٿو
پر اُچاري نٿو سگهان
تنهنجا پيار
تنهنجا قرب
او منهنجي مٺڙي ماءُ
شايد تون به
مون وانگر لاچار آهين
کيتن ۾ نچين ته سگهين ٿي
سنڌو ساڻ ڳائي ته سگهين ٿي
ٿر جي تپت سان
روئي ته سگهين ٿي
منهن ۾ ٿڃ ڏيئي
پيار ڪري ته سگهين ٿي
پر جتائي نٿي سگهين
ائين ڇو ڪيو آ
گونگي پرماتما
شايد لاچار آ پرماتما
ٻولي به
ٻولي نٿو سگهي
تو وانگر
مون وانگر
هيءُ ڪهڙو
دويت آ پريم جو
جنهن ۾
دُويت هوندي به
دُئي ناهي
هيءُ ڪهڙو آهي پيار
جنهن ۾ شبد
نشبد آ
نه هن جي
نه تنهنجي
نه منهنجي
زبان تي
ڪو اقرار آ
شايد
اهو ئي ته پيار ناهي
جنهن کي اُچارڻ منع آهي
ابتدا کان
مان من ئي من
ڳائي ته سگهان ٿو
پر اُچاري نٿو سگهان
تنهنجا پيار تنهنجا قرب
او منهنجي مٺڙي ماءُ