ٽنڊو محمد خان، ديهه ڀانڀري، نُقرجي ۽ ڪولاب
قدرت واري جا شان اتي به ڪا شي مزوري ۽ هارپو نه لڳو، مگر مايوس نه ٿيو، ويتر انهي تنگدستي ۽ غربت تي اُتي جي ماڻهن جا حال ڏسي پنهنجا حال ڏسي پوءِ بک تي مزاحيه بيت چيائين، جنهن ۾ ماڻهو ڳوٺن ۽ ديهن جا نالا وٺي بيت چيائين، جيڪو هن ريت آهي.
هي مزاحيه بيت علي محمد علڻ جروار لاڙڪپور تي چيو.
ساراهيان سچو ڌڻي جو آهي صاحب رب ستار
آئي بک ڀانمڀري ۾ ٻچا وٺي ٻار
اچي لٿي اسٽان تي ڪري سڀ قطار
هلي آئي هوٽل ۾ اچي درس ڪيائين ديدار
اچي دٻايائين دوست علي کي ڪيائين لغاري کي لاچار
ته ڪڙڪ چانهه ڪوسي هجي تنهنجا تون اسان کي پيالا ڀري پيار
تيسين تون لکانو جوڻيجو لنگهي آيو تنهن اچي سڃاتي سرڪار
چيئين ڀلي آئين ڀيڻ اسان جي تنهن کلي ڪيس کينڪار
۽ چيائينس ته ڪيئن آئي آهين ڪپور تي ٻچا وٺي ٻار
چيئين ادا نڪتي آهيان نقرجي مان مونتي پيو آهي ڀانمڀري جو بار
جوڻيجا انهي جوءِ جا مونکي پورا ڏي تون پار
ته رڙهي انهن راڄن مان وڃي لهمان سنگتين جي به سار
چئي مائي هتي ٻهون ڳوٺ اٿئي ٻروچن جا تن جا نالا آهن نروار
لنگهي ڏس تون لغارين کي هلي ڏس حاجي سومار
پوءِ سڌي وڃ سم تي اتي آهن ڪمال ۽ سومار
پوءِ اٿئي کاشو ڳوٺ کوسن جو سي آهن خان به خبردار
پوءِ وڃ اڳيان ويٺا اٿئي سي آهن ڪولهي قربدار
پوءِ سڌي وڃجئين سولنگي وٽ جو ويٺو آهي ڪلر تي به قنڌار
پوءِ اٿئي جوءِ جمارين جي سي آهن ويٺا ڪيو ولهار
پوءِ انهي پاسي ۾ آهن ڪرڙا سي ڪنڀار
پوءِ ٽِلي وڃ ٽالپرن ڏانهن وڃي ڪر عيسيٰ سان آچار
پوءِ ڀمڀرا ويٺا اٿئي بلڙي تي سي به ڪل آهن قنڌار
هاڻي رڙهي ڏس تون رکياڻين کي جي جوان آهن جروار
پوءِ ڪاٺ اڪري ڪپ ڏيئي اڳيان اٿئي ملخاڻي ميهار
پوءِ ڪاهي اچ ڪپور تي اچي ٻچا ڏس تون ٻار
اِهي ڳالهيون “علڻ” چئي توکي ٻڌايون جوڻيجي ۽ جروار
هاڻي ڪر ڪا ڪلمي جي پچار ته ٿيئي واٽ وڃڻ جي
***