تاريخ، فلسفو ۽ سياست

مختصر تاريخ ”تپو کوکر“ [ڀاڱو پهريون]

ڪتاب ”مختصر تاريخ ”تپو کوکر““ اوهان اڳيان پيش آهي. هن تحقيقي ڪتاب جو ليکڪ محمد ياسين جروار آهي. هن ڪتاب ۾ تپو کوکر جي تاريخ، ڪجه سفرناما، ديھن بابت معلومات ۽ لوڪ بيت شامل ڪيا ويا آھن. ڪتاب مان جن شين حيران ڪيو تن ۾ شجرا ۽ نقشا آهن، شجرا ٻن صدين کان به مٿي جا ڏنا ويا آهن، هن ڪتاب ۾ ڪيترن ئي ڳوٺن جا شجرا شامل آهن، جن جي نالن سان ڳوٺ ٻڌا ويا، انهن جي 11/10 پيڙهن جا نالا ڏنا ويا آهن، ان مان خبر پئي ٿي ته هن وقت خاندان ۾ ڪير آهن ۽ ڳوٺ جا اصل پڳدار ڪير آهن.

ڪتاب ۾ کوڙ شجرا بہ ڏنل آھن، جيڪي پي ڊي ايف ڪاپيءَ ۾ ڏسي سگھجن ٿا.
Title Cover of book مختصر تاريخ ”تپو کوکر“ [ڀاڱو پهريون]

درياءِ سنڌ ۾ ٻوڏ اچڻ 1973ع

بيت بابت وضاحت: جنهن وقت وزير اعظم شهيد ذوالفقار علي ڀٽو هو، درياءِ سنڌ ۾ چارهه سبب ٻوڏ آئي، ته ان وقت يعني 1973ع ۾ مير اعجاز علي خان ٽالپر ٽنڊو محمد خان وارو وزير پاڻي ۽ بجلي هو.

ساراهيان سچو ڌڻي جو مولو مُلڪن
دور ڏس درياءَ جا اچي ڇوليون ڇمڪا ڪن
حڪومت به هٽي هئي ڪين ڪي ڪيو هو جوڙ به جوانن
اي.سي، انجنيئر ڪيترا ٻيا، ايس ڊي او پيا اچن
ٿيو هو سڏ سرويرن کي تنهن مهل هو دنگ نه داروغن
بيلدار بندن تي ڳڻي ڪين ڳڻجن
ڏسي موج مهراڻ جي ڪيو وس به وزيرن
ممتاز علي تنهن مڙد جون ملڪن ۾ پيون يَرڪي ڳالهيون ڳڻجن
سک سٽياءِ ڏک ڪٽيائين هو بيٺو سو بندن
هو راتيون ڏينهان رهيو رڻن ۾ جتي ڪن به ڪڙڪا ڪن
پرواهه واهه مڙسيون جيڪي مير اعجاز ڪيون سي به لکن ۾ لکجن
جيڪي ٽَلون ٽالپرن ڪيون سي ته مڃيو پيو مڃجن
هن بانڪي جون ير بندن تي ٿيون ڪارون ڪڙڪا ڪن
سي سڌيون وڃو سکر کان ۽ مهل انهي موٽن
تر به ترسن ڪين ڪي وڃيو ننگر کان نڪرن
کاجا کدر سائين کيل ڪيو هاڻ لوڏا ڪيا لهرن
ٻيلا سڀ ٻوڙي ڇڏيائين هاڻي پيا ڍورا سڀ ڍُڪن
پاڻي هڻي پٽ ڀريا ۽ ٻڏيون آباديون اشرافن
اچي رڙيون پيون راڄن ۾ ۽ متو گوڙ به غريبن
هڪلون ڪيون حڪومت ۽ تهتاوري تن
ته وير اوهين وارو ڪريو اسان جا ٻچا ٿا ٻڏن
هڪلون ٻڌي هيڻن جون هو ڪيو وس به وزيرن
لکين ته يَر لانچون هنيون ٻيون ڊونڊيون ٿيون ڊوڙن
ڪشتيون آندائون ڪيتريون ۽ ڪاهي ڪٽارن
هزارين ته هوڙها آيا ٿا بتيلا بار کڻن
ماڻهو ڪڍي ڪيائون ميدان ۾ آڻي لاٿائون لانڍين
سڀ صحي سلامت نڪتا مليو امن به انسانن
طالب مولا تڪڙو آيو ڪيئين غور به غريبن
پتوڙيل جيڪي پاڻي جا تن کي ڏڍ وڏو پيا ڏجن
کاڌا تِن کي خوب ڏنا هئا حڪومت ساڻ هٿن
پوءِ ته آيا سڌا قيدي سينٽر مان ۽ ڪي پيا ناري کان نمن
فوجون آيون فڪر لٿو هو چاهه وڏو چوڪين
اچي وري عوام پاڪستان جي ڪئين ته ڪامورن
ڪي آيا گهارن تي ڪي واري پيا وجهن
ڪنين جوانن يَر جبل آندو نه هو ڳاڻيٽو ڳوڻين
لوهه لاڪڙا ڪيترا اچيو کپايا خانن
اچي گهٽا وڌائون گهارن کي ڪيو جوڙ به جوانن
ڪن پي بنجهو بندن تي ڪن پي ڪٽيو ڪنارن
سٽي ڪٽي سوگها ڪيائون هاڻي پيا سَيما سڀ سڪن
سي سڀ ٻڌي سڀ ٻاهر نڪتا هنيا نارا ٿي نرن
پاڻي موٽيو پوئتي ۽ سمون پيون سُرڪن
کڻي هليون کاري ڏي هو سڌيون سمونڊن
اهي پاڪستاني آهن پڌرا ٿيا سي سورهيه ڀل سڏجن
سرور اسان جون آهن سوڀون ڪيون ۽ ڀٽي جي ڀالن
آگي آهي هن جي عزت ڪئي ٻي مولي جي ملڪن
اهي جوڙيل گفتا جروار من داناءَ دفتر ۾ داخل ڪن
اهيو دفتر آهي سڄي دنيا جو، جو آهي عالم جي آفيسن
هاڻي “علڻ” ڪري پيو عرض الله کي من هِن سائل جا به سڻن
هاڻي ڪلمون جي ڪهن تن کي ٿيندي واٽ وڃڻ جي

***