27 - رڃ جيئن
فرصت ئي ڪونهيس جو هو پنهنجي منتشر ذهن کي قابو ڪري۽ وکريل حواسن کي هٿ وس ڪري. من جي شانتي يا سچو سڪون ڪين آهي. هيڏي ساري سهولتن ۽ آسائشن هئڻ جي باوجود به ناخوش بي چين بي سڪون آهي. ننڊآورگوريون کائڻ سان به ننڊ نصيب ناهي. وڏي رحم جوڳي حالت آهي. تن تي زرق برق لباس ته اوڙيل آهي پر اندر زخمن مان رت رسي رهيو آهي.
دائمي سڪون حاصل ڪرڻ جي خواهش خاطرگهٽ جٽادار شين لاءِ هيڏانهن هوڏانهن ديوانه وار ڊڪ ڊوڙ ڪري رهيو آهي. مايا جي موهه ۾ منجهي اصل کان پري ٿي ويو آهي.
جيڪڏهن جيءِ منجهه جهاتي پائي ڏسي ٿو ته کيس سونهن، ست، سک ۽ شانتي جي بجاءِ ڪن، ڪوڙ، ڪروڌ ۽ ڪوڙاڻ نظر اچيس ٿي. رڃ جيئان هو پنهنجي غم زده حالت کان پري پيو ڀڄي ٿو پر اهڙو ڀڄڻ خطري کان خالي ڪونه آهي.
نفسيات جي ماهرن جو مڃڻ آهي ته انسان اندر بي تهاشا ڳجهي شڪتي موجودآهي، جنهنکي ڌيان لڳائڻ ذريعي ٻاهرين ڦهلاءُکان اندر يڪجاءِ ڪري اجاگر ڪري سگهجي ٿو.