79 - لوڪ آ ٻوڪ
اسان کي ماڻهن ۾ گهڻي حد تائين ٻيائي نظر اچي ٿي. اسان پوئتي نٿا پئجڻ چاهيون جيتوڻيڪ اسان ڪافي ڳالهين سان متفق ناهيون، جيڪي اسان جي فطرت سان موافقت نٿيون رکن. اسان کي امن جي اهميت جي خبر آهي، تنهن هوندي به اسان بدامني ۽ تشدد واري ڪاررواين جي حوصله افزائي ڪريون ٿا. اسان کي خوشي جي قدر قيمت جي خبر آهي، پر پوءِ اسان بنا سوچ سمجهه جي اهڙي ڪم کي چنبڙيا رهون ٿا، جنهن مان ڏک رنج پيدا ٿئي ٿو، بهرهال اهڙو ڪم هوندو، جيڪو جڳ کان نيارو ٿي الڳ ٿلڳ لڳي؟
اهو ڏسندي ته ڪو ڪم صحيح آهي، پر پوءِ به نه ڪجي. اها بزدلي آهي، ڇا توهان ذهني طور تي پاڻ کي مطمئن محسوس ڪريو ٿا.
جڏهن توهان سوچ ويچار ڪري ڏسو ته نيڪيءَ ۾ ڪيتري سگهه آهي ۽ توهان جي سوچ صلاحيتن ۾ ڪيتري چڱائي آهي. آخر توهان چاهيو ڇا ٿا، جٽادار چڱائي يا ناپائيدار خوشي؟ انهن مان پسند توهان کي ڪرڻو آهي.
امن هر ڪوئي چاهي ٿو، پر ٿورا ماڻهو آهن، جيڪي امن لاءِ ضروري عناصرن جي چاهنا رکن ٿا.