61 - صبر جن جو سير
مان آتما آهيان،ڪاوڙ منهنجي فطرت ناهي. آتما جي اصليت ۽ سچائي ماٺ ۽ شانتي آهي. ڇا ائين ناهي ته نه رڳو مان ان پرم آتما جو انس آهيان، پرجيڪو مون کي برو ڀلو چئي رهيو آهي سو به ان ئي پرم آتما جو انس آهي ۽ هو منهنجو ڀاءُ آهي؟ ٿي سگهي ٿو ته هن کي منهنجي پاران ڪا غلط فهمي ڪا تڪليف پهتي هجي يا ٻيو ڪو مسئلو هجيس. ڇا اهو بهتر نه ٿيندو ته مان هن جي لاءِ چڱائي ۽ ڀلائي وارا ويچار رکان بجاءِ ان جي جو مان ٻرندڙ باهه مٿان تيل ڇڙڪيان؟
ان طرح منهنجي ان مثبت سوچ ۽ رويي جلد ئي ماحول کي مٽائڻ ۾ڪارائتو ڪم ڪيو ۽ جڏهن ڪجهه وقت کان پوءِ مان سيڪريٽري کي ٻڌايو ته هو هروڀرو ٻئي جي بجاءِ مون تي ڪاوڙ ڪري رهيو هو کيس منهن لڪائڻ ڏکيو ٿي پيو. کيس پنهنجي غلطي جو احساس ٿيس ۽ پنهنجي برتاءُ جي معذرت ڪيائين. هن جي ان روش جي ڪري مونکي پنهنجو ماٺ ۽ صبر وارو رويو ڏاڍو چڱو لڳو.
ممڪن هو جو هن جي ان عمل جي ردعمل ۾ جي مان به ڪجهه چئي ڏيان ها ته هو وڌيڪ چڙي مڇرجي پوي ها ۽ حالت اڃان وڌيڪ بدتر ٿي وڃي ها.
صبرجن جو سير تير نه گسي تن جو.