ڏاهپ / اخلاقيات

گھڙي پل

گارفيلڊ ڪنگ جي لکيل ڪتاب Just a Moment جو سنڌي ترجمو ڊاڪٽر اي ڪي پنجواڻي ڪيو آھي.
ھي ڪتاب ھڪ سئو مختصر نثري ٽڪرن جو ڳٽڪو آھي جيڪي سڀ جو سڀ امن ۽ آشتي، زندگيءَ کي سڪون ۽ شانت ڀريو رکڻ لاءِ اھم آھن. شيام ڪمار لکي ٿو:
”هيءَ ”ويچارن مـُـٺ“ اڄوڪي مشيني دور جي گڙگڙاهٽ ۽ من مٿان ڪام، ڪروڌ، لوڀ، موهه ۽ اهنڪار جي چڙهيل ڪـٽُ جي انيڪ تهن هيٺ رهندڙ انسان کي، گھڻي ڀاڱي، شانتي ۽ سڪون ميسر ڪرڻ جو سبب بڻجي سگھي ٿي.“
Title Cover of book گھڙي پل

41 - مان ۽ منهنجو

”مان“ وڏو حرفتي آهي. ٻين سمورين براين لاءِ ته ٻئي ڪنهن شيءَ جي ضرورت پوي ٿي پر ”مان“ کي سواءِ پنهنجي ذات جي ٻئي ڪنهن جي ضرورت نه آهي. سولائي سان پنهنجي ئي ذات ۾ جڪڙجي وڃي ٿو. پاڻ کي سڀ کان مٿانهون سمجهڻ لڳي ٿو. ٻئي ڪنهن تي نظر ئي نٿي کپيس. ايڏو ڀڀڪي وارو بڻجي وڃي ٿوجو ڪنهنجي خيال ويچار کي ڌيان ۾ ئي نٿو آڻي. ٻئي ڪنهن کي مان سمان جوڳو سمجهي ئي نٿو.

اهڙي حالت ۾ ظاهرآهي ته اندر ۾ اڻ بڻت ٿيندي - تضاد ۽ انتشار پيدا ٿيندو. جيڪڏهن مان ٻين جي ويچارن کي ڪو مانُ نه ٿو ڏيان ته اهي منهنجي رويي ڪري خفا ٿين ٿا ۽ ردعمل جي طور تي عدم تعاون واري روش اپنائن ٿا ۽ ناموافق ماحول پيدا ڪن ٿا. مان ته ”مان“۽”منهنجو“ ۾ ئي ورتو پيو آهيان. ڪڏهن پاڻ کان ٻاهر ئي نه ٿو نڪران. پاڻ کان پڇان ٿو ته مون انهن سان ڪهڙي برا ئي ڪئي آهي. مون ته سندن ڪجهه ڪين بگاڙيوآهي. اڃان مدد ئي ڪئي اٿم.

جيتوڻيڪ "مان“ ۽”منهنجو“ وارو رويو اسان تي سڌيءَ طرح سان ڪواثرنه ٿو وجهي پر پنهنجو هٺ ٻين کي ايذاءُ رسائي ٿو، تڪليف پهچائي ٿو ۽ مشڪلاتون وڌائي ٿو. موٽ ۾ ٻيا پڻ ساڳئي روش اپنائن ٿا ۽ اسان لاءِ رنڊڪون ۽ رڪاوٽون آڏو آڻي مصيبتون ۽ مسئلا وڌائن ٿا. جڏهن اسان ”مان“۽”منهنجو“ کي پنهنجو بنياد ۽ محور بڻايون ٿا ته پاڻ ئي ٻين کي ان جي اکيڙڻ جي دعوت به ڏيون ٿا.