سنڌ يونيورسٽيءَ جي پارت ڪنهن کي ڪجي؟
هتي گذريل پنجن ستن سالن کان هر سال هڪ نه هڪ شاگرد جو لاش نڪري ٿو. هاڻي اها ڳالهه وڃي پروفيسرن تائين پهتي آهي. سنڌي شاگرد، جن لاءِ ڪراچي جي تعليمي ادارن جا دروازا ته اڳ ۾ ئي بند آهن ۽ واحد سنڌ يونيورسٽي ئي آهي، جتي سنڌي شاگردن جو وڏو تعداد پڙهي ٿو، ان ۾ وري لاقانونيت عروج تي آهي ته پوءِ ٻُڌايو ته ڪيئن سنڌي شاگرد ۽ نوجوان اڳتي نڪري دنيا جي چيئلنجز جو مقابلو ڪري سگهندا.!؟ هر ساڃاهه وند کي ان سوال تي ضرور سوچڻ گهرجي. هڪ سازش تحت هٿ وٺي سنڌ جي تعليم کي تباهه ڪيو پيو وڃي. جنهن ملڪ جي تعليمي ادارن ۾ قلم ۽ ڪتاب جي جڳهه تي بندوقن ۽ بارود جو راڄ هجي، اتي ڪهڙا ذهن پيدا ٿي سگهن ٿا؟ اهو اسان کان هاڻي لڪل ناهي.
سنڌ يونيورسٽي جنهن کي هاڻي هڪ نئين مهم جوئي تحت ننڍڙن ڪئمپسز ۾ ورهايو ويو آهي. جنهن ۾ لاڙ ڪيمپس بدين، ميرپورخاص ڪيمپس ۽ دادو ڪيمپس شامل آهن.
هر سال هر ضلعي لاءِ الڳ ڪيمپس ٺهي ٿو ته پوءِ آخر مين ڪيمپس ڄامشورو ڪنهن جي لاءِ آهي؟! انهن ننڍڙن ڪيمپسز ۾ وري سهولتن جي اڻهوند ۽ قابل استادن جي وڏي کوٽ آهي. اهڙي صورتحال ۾ اتي هڪ شاگرد پنهنجي يونيورسٽي سطح جي تعليم ڪيئن پوري ڪندو؟ هي هاڻي تعليمي ادارا گهٽ بلڪه ڪاروبار جو مرڪز وڌيڪ لڳن ٿا، جتي ڳاٽي ٽوڙ فيون وٺي، نتيجي ۾ نااهلن جي فوج تيار ڪري انهن کي ڊگريون ڏنيون ٿيون وڃن، جيڪي اڳتي هلي سنڌ ۽ سنڌ يونيورسٽي جو نالو به بدنام ڪن ٿا.
ڏاڍي ڏک جهڙي ڳالهه آهي جو علامه آء آء قاضي جي ٺاھيل هن اداري جو هي ڏکوئيندڙ حال آهي. پنهنجي سامهون استادن ۽ شاگردن جا قتل ٿيندو ڏسي، قاضي صاحب به روئي پيو هوندو ۽ چوندو هوندو ته "منهنجي سنڌ يونيورسٽي جي پارت اٿو.“
(هي ليک افيئر مئگزين جي جنوري 2012ع واري شماري ۾ شايع ٿيو)