ٿَورَي خرچ سان بَهتَرِ تعليم
سويرا، پيءُ جي مالي حالت کان واقف هئي، سَهمت ٿيندي وراڻيائينس؛ ”بابا اوهان صحيح ٿا چئو، مون ڏٺو آهي، جيڪي شاگرد بَيڪِ سِيٽر آهن، انهن تي ٽيچرس ڌيان نه ٿا ڏين، حالانڪ پويُن سِيٽن تي ويهندڙ، ڪَي شاگرد هوشيار هوندا آهن، پر اسڪول ۾ ٿيندڙ هم نصابي سرگرميُن ۾ حصو نه وٺڻ ڪري، ذهين هوندي به پاڻ ڏانهن ڌيان ڇِڪرائي ناهن سگهندا. آئون پويان ويهندي هُيس، ٽِيچر مون کان سوال نه ڪندي هئي، دوستِ نُويرا جَي سمجھائڻ تي، ٽيچر جي هر سوال تي، جواب لاءِ هٿ کڻڻ شروع ڪيم، ٽيچر جو ڌيان مون طرف ٿيو، اعتماد وڌيو ته آئون جواب ڏيڻ جي قابل ٿي ويس، سو بابا جاني اوهان بلڪل درست ٿا چئو.“
سرڪاري اسڪول ۾ سويرا جِي داخلا ٿي ويئي، جلد هوءَ پنهنجي محنت، ٽيچرس سان اخلاق واري رَوَيَي، هم نصابي سرگرميُن ۾ حصو وٺڻ ڪري، اسڪول جَي باصلاحيت شاگردياڻين ۾ شمار ٿيڻ لڳي. نائين جماعت جي امتحان واري نتيجي ۾، اي وَنِ گريڊ ۾ پاس ٿِي، ان جي بهتر ردِ عمل ۾ وڌيڪ محنت سان پڙهڻ لڳي. مئٽرڪ جي امتحان لاءِ خوب تياري ڪيائين، نتيجو ظاهر ٿيو ته سويرا جِي، سڄي بورڊ ۾ فرسٽ پوزيشن آئي.
مئٽرڪ ۾ پهريون نمبر اچڻ ڪري، کيس بورڊ آفيس ۾ سرٽيفڪيٽن وٺڻ واري تقريب ۾، شامل ٿيڻ جو موقعو مليو. ڪاميابيءَ تي چند لفظ ڳالهائيندي سويرا چيو؛ ”اهو وڏو اعزاز آهي ته مون، سرڪاري اسڪول ۾ پڙهي، ميرٽ جي بنياد تي فرسٽ پوزيشن حاصل ڪئي آهي. مُنهنجِي سڀني شاگردن، شاگردياڻين کي صلاح آهي ته هُو، سرڪاري اسڪولن ۾ شوق سان وڃن، محنت ڪري سٺو نتيجو حاصل ڪن، ته جيئن سندن والدين کي، ٿوري خرچ سان اولاد جِي بهتر تعليم حاصل ٿي سگهي.“