ڀوپن ۽ عطائي ڊاڪٽرن جو آزار
مختلف بيمارين جا مريضَ، هنن جي چڪر ۾ اچيو پاڻ ڦُرايو ويهن. خاص طور تي نفسياتي مريض ته آسانيءَ سان هنن جي قابو ۾ اچيو وڃن. هي انهن مريضن کان عجيب ۽غريب فرمائشون ڪري پنهنجا پيٽ ڀرين ٿا. انهيءَ حوالي سان تمام ٿوريون ئي خبرون ميڊيا ۾ رپورٽ ٿين ٿيون. جڏهن ته ڪيتريون ئي خبرون منظرِ عام تي ئي نٿيون اچن، جن مان اها خبر پوي ته هنن مافيائن، اسان جي سادن اڻ پڙهيل لوڪن سان ڪيڏي ويڌن ڪئي آهي! اسان سڀني جي چوڌاري مشاهدي ۾ وقت بوقت اهڙا ڪيترا ئي واقعا ايندارهن ٿا.
ڪجهه ڏينهن اڳ، ان حوالي سان هڪڀارتي ٽي وي چينل تي هڪ ڊاڪيومينٽري نشر ٿي، جيڪا ڏسڻ جو اتفاق ٿيو. جنهن ۾ هڪ غريب ڳوٺاڻو ذهني مريض هوندو آهي. جنهن کي سندس مائٽ علاج لاءِ هڪ ڀوپي وٽ وٺي ويندا آهن. ڀوپو چوندو آهي ته:”مريض منهنجي حوالي ڪري توهان هليا وڃو... مان پاڻهي هن کي ٺيڪ ڪري ڇڏيندس!“ اهڙيءَ طرح ان مريض جا مائٽ، کيساُن ڀوپي جي حوالي ڪري هليا وڃن ٿا. ڀوپو مائٽن جي وڃڻ کانپوءِ پنهنجي ’ڪارروائي‘ شروع ڪري ٿو. مريض کي گهر ۾ ابتو ٽنگي، مسلسل ٻارنهن ڏينهن تائين خطرناڪ سزائون ڏيندو رهي ٿو. جڏهن سندس مائٽ مريض بابت ڄاڻ وٺڻ اچن ٿا، ته انهن کي چوي ٿو ته:”هن وقت مريض تي جِنَ جو اثر آهي. هُو جلال ۾ آهي... هن وقت کيس اڪيلو ڇڏيو...!“ اهڙيءَ طرح نيٺ پندرهن ڏينهن کان پوءِ مائٽن کي ان مريض جو لاش ملي ٿو ۽ ڀوپو فرار ٿي وڃي ٿو. اهڙا سوين واقعا ٿوري گهڻي فرق سان اسان جي سماج ۾ به رُونما ٿين ٿا. ان ۾ به وري عورتون انهيءَ جو وڌيڪ شڪار ٿين ٿيون.
حڪومت کي گهرجي ته انهن مضبوط مافيائن جي ان ڪُڌي ڌنڌي جو نوٽيس وٺندي، غريبن کي سندن ڳوٺن ۾ صحت جُون سهولتون فراهم ڪري ڏي، ته جيئن ان آزار مان عوام جي جان ڇُٽي سگهي.
◙
(پندرنهن وار”عبرت“ ميگزين جي مارچ 2007ع جي شماري ۾ شايع ٿيل)