ماڻهن لاءِ ڏک جو سبب ته نه بڻجون!
ڪيترن ئي ڏينهن کان هڪ ڳالهه ذهن ۾ هلي رهي هئي. سوچيم لکان يا نه لکان؟ نيٺ اڄ دل چيو ته اِنهي ڳالهه تي ڪجهه لِکجي. ڳالهه اِها آهي ته، مون گذريل ڪجهه سالن کان پنهنجي مشاهدي ۾ اِها ڳالهه نوٽ ڪئي آهي ۽ ڏاڍي افسوس سان لکڻو ٿو پوي ته، اسان جي سماج ۾ ماڻهن جي اڪثريت غيرسنجيده، غيرذميوار، ڇڙواڳ، هر ڳالهه کي مذاق سمجهندڙ، هلڙبازي ڪندڙ، اُٻهري ۽ جذباتي آهي. اِن ۾ نه رڳو اڻپڙهيل ماڻهو پر نام نهاد پڙهيا لکيا ماڻهو به حوصلي کان ٻاهر هوندا آهن. مون کي اڪثر دوست چوندا ته، يار ايڏو حساس ۽ سنجيده نه ٿي ۽ هر ڳالهه کي دل تي نه وٺندو ڪر. سندس ڳالهين جو مون وٽ ڪو به جواب ناهي پر اِها به حقيقت آهي ته، مان جڏهن ڪنهن ماڻهو جي وفات کان پوءِ سندس تڏي تي ٻين ماڻهن کي غير سنجيده، کلندي ۽ مذاق ڪندي ڏسندو آهيان ته، مان اندر ئي اندر ۾ روئي پوندو آهيان ۽ اها ڳالهه هاڻي اسان وٽ عام جام آهي، يقينن سڀني دوستن جي مشاهدي ۾آئي هوندي. ٻيو ته ڪا به بيماري، وبا يا بُرائي جي ڳالهه هُوندي آهي، اُن کي به مذاق سمجهندا آهيون. جنهن جو تازو مثال ڪورونا وائرس جي بيماري آهي. حد ناهي جو ماڻهو سنجيده ٿيڻ بجاءِ انهي بيماري تي لطيفا ۽ شاعريون ٺاهيو پيا کِلن ۽ ٽهڪ ڏين.
ڪي وري ان حوالي سان بغير تصديق جي رڳو اسٽيٽس تي لائيڪ ملڻ جي چڪر ۾ اهڙيون خوفناڪ ۽ اڻوڻندڙ خبرون ٿا رکن، جن جو نه ڪو سِر نه پير. اسان جو ماڻهو اِهو سوچي ئي نٿو ته، اسان جو اهو رَويو سماجي طور اسان کي ڪيڏانهن وٺي پيو وڃي. جنهن ڳالهه جي پوري به خبر به ناهي هوندي، ان تي به اجايا بحث ڪري پنهنجو ۽ ٻين جو وقت ضايع ڪيو ويندو آهي. وري جيڪڏهن ڪنهن اخلاق جي دائري ۾ ئي ٿورو اختلاف ڪيو ته، ڪيترائي دوست جذباتي ٿي اڻوڻندڙ ٻولي ۽ رَويو اختيار ڪندا آهن.
ڏاڍي ڏک جي ڳالهه آهي جو اسان مان هاڻي شين ۾ فرق جي تميز ئي ختم ٿي وئي آهي. اسان کي ماڻهن جو ڏک به مذاق ٿو لڳي. اسان کي ماڻهن جو تڪليفون به مذاق ٿيون لڳن... افسوس!
سچي ڳالهه اِها آهي ته، مون کي اهي سموريون ڳالهيون ۽ ورتاءُ ڏسي تمام ڏک ۽ تڪليف ٿيندي آهي. دوستن کي نماڻي گذارش آهي ته، خدا جي واسطي ٻيلي ڏاها ٿيو، ماڻهن جي لاءِ سُک جو سبب نٿا ٿي سگهون ته گهٽ ۾ گهٽ ڪنهن لاءِ ڏک جو سبب ته نه بڻجون.