لکڻ به ساهه کڻڻ وانگر آهي!
• لکڻ مون لاءِ وڏي معني رکي ٿو. هر روز مزدورن کي مزدوري تي ويندي، شاگردن کي اسڪول تي ويندي، هاري کي هر هلائيندي، عورتن کي لابارو ڪندي، مٿي ۽ ڪڇ تي پاڻي جا گھڙا کڻندي يا مٽي جون تغاريون کڻندي، ڌنارن کي مال چاريندو ڏسي انيڪ خيال دل ۾ ايندا آهن. ڪي جلد ئي لکي وٺبا آهن، ڪي نه لکڻ سبب رهجي ويندا آهن.
• اڳي ڊائري ۾ نوٽ ڪبا هئا ۽ هاڻي سمارٽ فون ۾ نوٽس ٿا محفوظ ڪجن. هر هڪ منظر تي گهڻو ڪجهه لکڻ لاءِ دل چوندي آهي. ڪي ڳالهيون لکجي وينديون آهن، ڪي ڳالهيون رهجي وينديون آهن. ڪي ڳالهيون سڀني کي خبر آهن ۽ ڪي ڳالهيون ڪنهن کي به خبر ناهن.
• سڀني وٽ ڏسڻ جي اک پنهنجي آهي. منهنجي اک جيئن ڏسي ٿي، دل چوي ٿي ته، اُن کي محفوظ ڪريان.
• منهنجون ڪچيون ڦڪيون لکڻيون، منهنجي اندر جو اظهار آهن. جيڪي مون لاءِ وڏي اهميت رکن ٿيون. بس لکڻ سان اندر جو بار هلڪو ٿي پوندو آهي. جيستائين خيال پني تي لکبو ناهي، تيستائين اُهو اندر ۾ هُرندو رهندو آهي.
• منهنجي اِها خواهش آهي ته، آئون سماج جي هر حُسناڪي تي لکي سگهان ۽ اُن ڪوجھائي تي به لکان، جيڪا سماج جو خوبصورت چهرو بگاڙڻ ۾ مشغول آهي.