لکڻ پڙهڻ جو موقعو!
ھن سال پڙھڻ لکڻ جو ڪجهه وڌيڪ موقعو مليو. انھن دوران مختلف ڪتاب پڙھيم. انھن ۾ ڪجھـ ڪتاب آتم ڪٿائن جا به ھئا. ھن وقت تائين منھنجي مطالعي مان جيڪي آتم ڪٿائن جا ڪتاب گذريا آھن، انھن ۾ سڀ کان گھڻو جنھن متاثر ڪيو، انھن ۾ رئيس ڪريم بخش نظاماڻي جو ”ڪيئي ڪتاب“، لڇمڻ ڪومل جو ”وھي کاتي جا پنا“، ايم ايڇ پنھور جو ”آپ بيتي، جڳ بيتي“، انگريزي ۾ نيلسن منڊيلا جي آتم ڪٿا ۽ بالي ووڊ اداڪار نصيرالدين شاھ جي آتم ڪٿا قابل ذڪر آھن. جڏھن تـ جمال ابڙي جي آتم ڪٿا ھن وقت پڙھي رھيو آھيان، جيڪا بـ وڻندڙ، دلچسپ ۽ معلوماتي آھي. انھن ۾ به ”ڪيئي ڪتاب“ ۽ ”وھي کاتي جا پنا“ جو تـ لطف ئي الڳ آھي.
انھيءَ دوران ڪجهه رٽائر ڪامورن جون آتم ڪٿائون به پڙھيم پر سچي ڳالھه اھا آھي ته انھن ۾ ھر حوالي سان ڪو به مزو نه ھو. اڪثر ڪامورن کي رٽائر ٿيڻ کان پوءِ آتم ڪٿا لکي اديب سڏائڻ جو شوق ھوندو آھي، جيڪا ڪنھن حد تائين ته ٺيڪ ڳالھه آھي پر حقيقت پسند ٿجي ته بھتر آھي. ڇو ته تقريبن ھر ڪامورو پنھنجي آتم ڪٿا جي ڪتاب ۾ وڏو محنتي، ھمدرد، ھڏڏوکي ۽ وطن دوست نظر ايندو آھي، جڏھن ته سندن عملي طور ڪردار وري ڪجھه ٻيو ھوندو آھي.