وبا ۽ تعليمي ادارا!
• خبرون ٻُڌون پيا ته، تعليمي ادارا کولڻ جون ڳالهيون هلن پيون. هن وبائي صورتحال ۾ اِها ڳالهه مون کي ته سمجهه ۾ نٿي اچي. اڪثر تعليمي ادارن ۾ موجود سهولتن کان ته سڀ واقف آهيون. ٻيو ته ٺهيو پر گذريل چار مهينن کان ادارا بند آهن پر پوءِ به انهن ۾ بنيادي سهولتن جي موجودگي طرف ڌيان بلڪل به نه ڏنو ويو.
• هي بلڪل ائين ئي لڳي ٿو، جيئن هڪ مهينو اڳ غريب بُک ۾ مري ٿي ويا ۽ پوءِ بازارون کُليون ته، عيد جي خريداري لاءِ سڀئي بازارن ۾ لٿل هُئا. اصل ۾ اِهو غريبن جي بُک جو اُلڪو نه هو پر سرمائيدارن ۽ ڪاروباري مافيا کي خوش ڪرڻ جي ڪوشش هُئي. اُن جو نتيجو اِهو نڪتو جو هي وبا هر گهر تائين پُهچي وئي.
• اهڙي ئي قسم جون مافيائون تعليمي نظام ۾ به موجود آهن، جن جي هن وقت اِها ئي گهوڙا پِٽ لڳي پئي آهي ته، تعليم تباهه ٿي وئي. اسان کي اجازت ڏيو ته، اسڪول کوليون.
• اسڪول ۾ ته ٻار هر روز اچي ٿو، اسڪول ۾ ئي اُهو ٻار ٻين ڪيترن ئي ٻارن سان ملي ٿو، اسڪول اچڻ لاءِ هر روز ٻار ڪنهن بس، رڪشا يا ڪنهن ٻي سواري ۾ به سفر ڪري ٿو، اسڪول تي ئي ٻار کاڌي پيتي جون شيون به خريد ڪري کائي ٿو، ٻار معصوم ۽ بي سمجهه به آهي. اُهو ساڳيو ٻار اسڪول کانپوءِ وري گهر به اچي ٿو. هر روز جي انهن سڀني مرحلن جو ذمو ڪير کڻندو؟ منهنجي خيال ۾ اِهو نه ته ويچارن مائٽن جي وس ۾ آهي، نه ئي استادن جي وس ۾ آهي. باقي جن کي هِن وقت اچي تعليم جي تباهي جو اونو ٿيو آهي، سو اسان سڀ سمجهون ٿا.
• وري اِها ڳالهه ٿي ٿئي ته، ايس او پيز تي عمل ڪرائينداسون. بازارون ۽ ڪاروبار کُلڻ سان جيڪو ايس او پيز تي عمل ٿيو آهي، اُن جو نتيجو سڀ ڀوڳيون پيا. ايس او پيز تي عمل ڪرڻ جهڙا اسان جا لڇڻ هُجن ها ته، مان خوشي ۾ مٺائي ورهايان ها!
• ساهه آهي ته سڀ ڪجهه آهي. زنده هونداسين ته، انهن نقصانن جو به پورائو به ڪري وينداسين. دنيا اميدن تي قائم آهي. باقي پنهنجي پيٽ جي سور جي ڪري سڄي خلق کي آزار ۾ وجهڻ ڪٿان جي عقلمندي آهي؟ خاص طور تي معصوم ٻارڙن کي تڪليف ۾ وجهڻ وڌيڪ ايذائيندڙ ٿو لڳي.