سال 2020ع جي پُڄاڻي!
هن سال عالمي وبا ڪورونا جي ڪري سُور سوايا رهيا. زندگيءَ خوف ۽ خطرن جي گهيري ۾ رهي. عجيب بيچيني ۽ پريشاني ۾ رهي. هونئن انسان جي اِها فطرت آهي ته، هُو ڊپ ۾ هڪٻئي جي ويجهو ايندو آهي. تڪليف ۾ اهڙي ڪلهي جي تلاش ۾ هوندو آهي، جنهن تي ڪنڌ رکي ٻه لڙڪ لاڙي سگهي، کيس اِها آس هوندي آهي ته، سندس ڳوڙها اُگهڻ لاءِ ڪو هٿ اڳتي ايندو، ٻه قدم اڳتي ايندا ۽ ڪو نه ڪو سندس ويجهو ايندو. ڪو نه ڪو کيس ڀاڪر ۾ ڀري، محبت جي گرمائش سان ٿڌي ٿيل زندگيءَ ۾ حرارت پيدا ڪندو پر هن وبا جي ڪري قصو ئي اُبتو ٿي ويو. تڪليف ۾ هوندي ڪنهن جي ويجهو نٿو وڃي سگهجي ۽ نه ئي ڪنهن کي پنهنجي ويجهو اچڻ لاءِ چئجي ٿو. تنهائي ڇا ٿيندي آهي، انهيءَ جو احساس اڄ جي انسان کي هن سال شدت سان ٿيو هوندو.
اسان جهڙا ماڻهو هونئن ئي آئيسوليٽ آهن پر گهمڻ ڦرڻ ۽ ماڻهن جي هجومن ۾ رهڻ وارن ماڻهن لاءِ به هي سال ڏکيو رهيو. سندن چرپر محدود ٿي وئي. ذاتي زندگي ۾ نون تجربن کي منهن ڏيڻ جي ڪوشش ڪيم، تڪليفون به ڏٺيون پر مون وري به هن سال دوران انهيءَ مليل فرصت کي ڪتابن پڙهڻ، موسيقي ٻُڌڻ، فلمون ڏسڻ، پنهنجو پاڻ سان ڪچهريون ڪرڻ، پکين جون ٻوليون ٻُڌندي، جانورن کي گاهه چرندو ڏسندي، سج جي اُڀرڻ ۽ لهڻ جي منظرن کي ڏسڻ، برسات ۾ وهنجندي، ٻارن کي پاڻ ۾ رسندو پرچندو ۽ رانديون کيڏندو ڏسندي، ٻنين ۾ پاڻي وهندي، ڏاندن کي کيڙي ڪندي، ڌراڙن کي مال چاريندو ڏسندي، لکڻ پڙهڻ جو ڪم ڪندي، پنهنجي شاگردن کي همٿائيندي، سندن ڳالهيون ٻُڌندي ۽ وس آهر سندن رهنمائي ڪندي گذاريو. انهيءَ دوران مون مختلف سماجي مشاهدن کي، پنهنجي احساسن، سوچن، سُورن ۽ سپنن کي پنن تي اُتاريو. جن کي ڪتابي شڪل ڏئي، پڙهندڙن تائين پُهچائبو. انهيءَ فرصت جو فائدو وٺندي اِهو سوچيو هُئم ته، ڪو نئون ڪم به ڪبو. سو جديد دور کي نظر ۾ رکندي پنهنجو يوٽيوب تي چئنل ٺاهيم، جنهن ذريعي اِها ڪوشش اٿم ته، شاگردن جي رهنمائي به ڪجي ۽ ان سان گڏ علم، ادب، سائنس ۽ ٽيڪنالوجي ۽ ڪتابن بابت مختصر وڊيوز ٺاهي شيئر ڪبيون. سو، اِهو ڪم به شروع ڪيو آهي.
اسان جي سماج جهڙن سماجن ۾ اڪثر نوان سال، رڳو انگن جي تبديلي سواءِ ڪجهه به ناهن هوندا. ڇو ته، اسان وٽ اِهو فرسودہ نظام سالن کان هلندو پيو اچي. جيڪو هر چڱائي، شعور، تعليم ۽ سونهن جو دشمن آهي.
انهن سمورين ڳالهين باوجود اسان کي پُراميد رهڻ گهرجي، ٻين لاءِ اتساهه ۽ همٿ جو سبب هجڻ گهرجي، ننڍي ئي سهي پر هر چڱائي کي ساراهبو، ڊپ، خوف ۽ ڏک جو سبب ٿيڻ بجاءِ، مُرڪون، ٽهڪ ۽ خوشيون ڦهلائبيون.
انهن سُورن باوجود اڄ به سج اُڀري پيو، چانڊوڪي چمڪي پئي، گُل ٽڙي پيو، سُونهن مُرڪي پئي، ٻار مستيون ڪري پيو، پکي ٻولين پيا، مينهن وسن پيا، پارا ڪِرن پيا، شاديون ٿين پيون، خوشيون ملهائجن پيون، ڪاميابيون ساراهجن پيون، ڪوئل ٻولي پئي، چڱائي ڳائجي پئي ۽ بانسري مان ساز نڪري پيو.....
اوهان سڀني کي نئين سال جون واڌايون، انهيءَ اميد سان ته، نئون سال اسان لاءِ سُک کڻي ايندو. وري چهرن تي مُرڪون اينديون، اسان وري ڀاڪر پائي ڳل لائي ملنداسين ۽ هن سماج لاءِ ڪجهه نه ڪجهه ڪنداسين.