هاءِ! منھنجو دوست....!!
ڪي اڻ ٿيڻيون، ٿيڻين جي کاتي ۾ هليون وينديون آهن تہ وري ڪي ٿيڻيون، اڻ ٿيڻين ۾ ....! – اوچتو هڪ اهڙو گهنڊ وڄڻو هو جنھن لاءِ البتہ سماعتون تيار نہ هيون ....!!
ڪيترن ڏينھن کان ڪن مصروفيتن ۾ دوست پاران اچڻ جو ٻڌايل پروگرام رڳو ان ڪري ئي وسري وڃڻو هو .... جو دشمن جي تيز تيز ۽ ڳاڙهين اکين مان ويجهڙائيءَ ۾ مون عجيب لقاءَ ۽ ارادا محسوس ڪري ورتا هئا.... ۽ اهو اندازو لڳائڻ بخوبي آسان هو تہ ويجهي وقت ۾ ڇا ڇا نہ ٿي گذرڻو آهي ....؟! پر پوءِ بہ منھنجون مصروفيتون هيون .... جيڪي نہ رڳو عزيز .... پر جاري ساري هيون ....!!
مون کي جڏهن ڪن ماڻھن ٻڌايو تہ تنھنجو دلي دوست ٻين درن تي وتو دعوتون کائي ....!! اهو ٻڌي هيڪار تہ حيران ٿي ويس .... ! پر پوءِ ٿڌي دماغ سان ويھي ان تي ويچاريم .... تہ ذهن چيو .... اُن ۾بہ ڪا مصلحت هوندي.... ؟ آئون اهڙي قسم جي سوچن ۾ هوس تہ ڪنھن با اعتماد ساٿي اچي ڪن ۾ ڀُڻڪو ڪيو: ”هاڻ توکي بہ ميزبان ٿيڻ کپي ....! ”مون وراڻيو: ”پر ڪنھن جو....!“ چيائين“ ان شخص جو .... جنھن تنھنجي دوست جي مھماني جهلي....!!“آءٌ تہ پاڻي پاڻي ٿي ويس اهڙي تجويز تي ....!! هُو وري بہ چوڻ لڳو : ” هاڻ توکي بہ ميزبان ٿيڻ کپي ....!“ هن پاران ساڳيو ئي جملو ٻہ ڀيرا ورجائڻ تي .... منھنجي دل جي ڌڪ .... ڌڪ .... وڌڻ لڳي هئي .... منھنجي اندر مان اهو جملو موٽ کائي منھنجي چپن ۾ خاموش .... خاموش .... ڦٿڪڻ لڳو : ” مون کي بہ ميزبان ٿيڻ کپي .... مون کي بہ ميزبان ٿيڻ کپي .... مون کي بہ ميزبان ٿيڻ کپي “ ۽ پوءِ منھنجين اکين مان لڙڪ لارون ڪري وهڻ لڳا .... ”هاءِ منھنجو دوست .... هاءِ منھنجو دشمن ....!!!“