هوءَ مون کي بابا سمجهي چھٽي پئي!
مون کي انھن ڏينھن ۾ اهو فوت ٿيل شخص وري وري ياد اچڻ لڳو هو .... جنھن جي باري ۾ ماڻھن ۾ عام تاثر هو تہ سندس شڪل شبيھہ مون ساڻ ملي ٿي .... هُو زنده هو تہ کيس ان باري ۾ ڪو واءُ سواءُ نہ هو .... يا شايد هو بہ تہ هن ان باري ۾ اظھار خيال مناسب نہ سمجهيو هوندو....!! ٻين مامرن ۾ بہ هُو گهٽ ڳالھائو شخص هو. هڪ ڀيري اتفاق سان هُو پوليس هٿان ٻڌجي پيو. پر ٻڙڪ ٻاهر نہ ٻوليائين .... پوليس کيس ٻوڙو گونگو بزرگ سمجهي منجهائنس جلدي کڻي هٿ ڪڍيا هئا....!!
منھنجي گهر واري گهٽيءَ ۾ هُن صاحب جو بہ گهر هئو ....!! خوش قسمتيءَ سان اسان ٻئي ٻارن ٻچن وارا هئاسين....! هن کي ٽي ڌيئر ۽ مون کي فقط ٻہ پٽ هئا ....! ٻئين پٽ جي ڄمڻ پڄاڻان جڏهن ڪافي عرصو گذري ويو .... تہ سندم گهر واري جي اکين مان ڳوڙها ڳڙڻ لڳا ڌياڻي اولاد لاءِ گهڻيون ئي دعائون گهريائين نہ ٿيڻو هو تہ نہ ٿيو .... هڪ ڏينھن اتفاق سان گهٽيءَ مان اسان ٻئي زال مڙس ڪيڏانھن وڃي رهيا هئاسون تہ سامھون کان ڪا ڇوڪري ڊوڙندي ”بابا“ ”بابا“ ڪندي اچي مون کي چُھٽي ....!! اها اُن مرحوم جي ٽيون نمبر ننڍي ڌيءَ هئي ....!! منھنجي زال ٻئي ٻانھون ڦھلائي کيس حب مان پنھنجي ڀاڪُر ۾ ڀري ورتو ....!! اهو منظر ڏسي اندر ئي اندر ۾ مون کان هڪ خاموش اوڇنگار نڪري وئي....!!!