اعتراض
صفيه: ”هون“
ريحانه: ادي نوريءَ جي سڱ جي جيڪا ڳالهه ٻولهه هلي رهي هئي تنهن جو ڇا ٿيو؟
صفيه: اهو معاملو ته ختم ٿي ويو.
ريحانه: ڇو...؟
صفيه: ڇوڪري کي اعتراض هو.
ريحانه: ڇوڪري کي ڪهڙو اعتراض هو؟... الله ادي نوري ته ايڏي پياري سلڇڙي ڇوڪري آهي. جهڙي اٿس صورت پياري تهڙي ئي سيرت اٿس.
صفيه: ريحانه! توکي ته خبر آهي ته اڳ اسان جي خاندان ۾ ڇوڪرين کي پڙهائڻ و رواج ڪو نه هو انڪري ادي نوريءَ کي رڳو پنج درجه پڙهائي پوءِ گهر ويهاري ڀرت، ٽوپو، رڌ پچاءُ ۽ گهرداري جا ٻيا هنر سيکاريا ويا. جڏهن ته ڇوڪري جو چوڻ هو ته جيئن ته هو پاڻ اعليٰ تعليم يافته آهي ان ڪري سندس نباهه گهٽ پڙهيل ڇوڪريءَ سان نٿو ٿي سگهي. هن کي ڪنهن ماڊرن ۽ اعليٰ تعليم يافته ڇوڪريءَ جي ضرورت هئي، جيڪا نه صرف هر هنڌ هن سان گڏ چي وڃي سگهي، پر جيڪڏهن ڪنهن وقت ضرورت پوي ته نوڪري ڪري گهر جي ضرورتن ۾ پڻ سندس هٿ ونڊائي سگهي.
ريحانه: اوهه... آئي سي“
ريحانه: صفيه!
صفيه: هون!
ريحانه: ڪجهه عرصي کان تنهنجي سڱ بابت جيڪا ڳالهه ٻولهه هلي رهي هئي ان جو ڇا ٿيو؟؟
صفيه: اهو معاملو ته ختم ٿي ويو.
ريحانه: ”ڇو!!؟؟...
صفيه: ڇوڪري کي اعتراض هو.
ريحانه: ڇوڪري کي ڪهڙو اعتراض هو؟... تون ته ايڏي سٺي تعليم يافته، بولڊ ۽ ذهين ڇوڪري آهين.
صفيه: ريحانه!... توکي ته خبر آهي ته ادي نوريءَ ته رڳو پنج درجا پڙهي پر پوءِ مون ضد ڪري اڳتي پڙهڻ جي ڳالهه مڃرائي ورتي ۽ آئون اسان جي خاندان جي پهرين ڇوڪري آهيان جيڪا يونيورسٽي ليول تائين پڙهي سگهيس ۽ ڇوڪري لاءِ اهائي ڳالهه اعتراض جوڳي آهي. ڇو جو سندس خيالآهي ته جيڪي ڇوڪريون ايڏيون ماڊرن ۽ ڇوڪرن سان گڏ پڙهنديون آهن سي آزاد خيال هونديون آهن ۽ سٺي ڪردار جون نه هونديون آهن. ٻي ڳالهه ته اعليٰ تعليم يافته ڇوڪريون چالاڪ تيز ۽ الائي ڇا ڇا هونديون آهن ان ڪري سندس نباه ٿي نه سگهندو جو هوءَ مٿس پنهنجي تعليم جو رعب وجهندي ۽ وري جي نوڪري ڪندڙ هوندي ته پوءِ گهر جو ذميواريون ڇٽيون... جڏهن ته کيس ڪا گهٽ پڙهيل ۽ سادي سودي ڇوڪري گهرجي ٿي.
ريحانه: اوهه... آئي سي.