انجام
”ندا (فلاڻي) ماڻهوءَ سان هر گز نه ڳالهائجان“
”هي رنگ نه پائندي ڪر... هو (فلاڻو) رنگ پائيندي ڪر.“
”عيد جي ڏينهن هي سوٽ پائجان...“
”مون کي ڊارڪ ميڪ اپ نه وڻندو آهي... ميڪ اپ لائٽ ڪندي ڪر.“
”نيل پالش هڻندي ڪرَ، تنهنجا هٿ ان سان سٺا لڳندا آهن...“ ۽... ٻيو الاهي ڪجهه.
۽... ويچاري ندا ان کي شعيب جي محبت سمجهي هن جو هر حڪم مڃيندي هئي. ڇو ته نوجواني جي وهي ۽ محبت جي نشي ۾ هن شعيب سان الاهي گهڻيون تمنائون وابسته ڪري ڇڏيون پر صدمو تڏهن پهتس جڏهن هڪ ڀيري هن ندا کي چيو:
”آئون خاندان جي ڪنهن به ڇوڪري سان شادي نه ڪندس. ٻين لفظن ۾ مون کي خاندان ۾ شادي ڪرڻي ئي ناهي. مون کي ته ٻاهر وڃڻو آهي. پڙهڻو آهي ۽ الاهي اڳتي وڌڻو اهي.“
”ڇا...؟! تون خاندان ۾ شادي نه ڪندين؟ پوءِ ايڏي عرصي کان مون کي پيار جي ٻنڌڻ ۾ ڇو جڪڙي رکيو اٿئي. هاڻي ته منهنجو نالو سڀ خاندان وارا تو سان ئي گڏ وٺن ٿا.“ ندا چيو.
”سڀني کي اجائي غلط فهمي آهي. پاڻ ته صرف دوست آهيون. بس.“ هن لاپرواهي سان چيو.
”سڀني کي غلط فهمي ٿي سگهي ٿي پر مون کي نه. ڇوڪريون ڇوڪرن جي نظرن ۽ ادائن جو پيغام سمجهي وينديون آهن.“ ندا ذري گهٽ رئندي چيو.
شعيب ساڳي لاپرواهيءَ سان چيو: ”اهو تنهنجي سمجهه جو قصور آهي منهنجو نه. هڪ ته توهان ڇوڪريون تمام جلد محبت ۾ متبلا ڇو ٿي وينديون آهيو. توهين ته دوستي جي لائق ئي ناهيو.“
وقت گذريو. شعيب ۽ ندا ٻنهي يونيورسٽيءَ ۾ ايڊميشن ورتي. ٻنهي جا ڊپارٽمينٽ به ويجها هئا. هاڻي هنن ٻنهي جي وچ ۾ اڳوڻو دوستيءَ يا پيار جو رشتو باقي نه رهيو هو. ڇو ته شعيب جي رويي ۽ ڳالهين ند اکي سخت صدمو پهچايو هو. پوءِ هوءَ غير محسوس طريقي سان ارشد جي ويجهو ٿيندي وئي. هو ڏاڍو مهذب، شريف ۽ سادو ڇوڪرو هو. خبر ناهي ته ندا کي واقعي هن سان محبت ٿي وئي هئي يا هن محض ضد ۾ اچي ۽ شعيب کي ساڙڻ خاطر هن جي ويجهڙائي اختيار ڪئي هئي. هو هر جاءِ تي گڏ رهڻ لڳا ۽ ڪيترائي ڀيرا شعيب هنن ٻنهي کي گڏ ڏسي ڪاوڙ ۾ منهن ٻئي پاسي ڪري ڇڏيو ته ندا کي ڏاڍي خوشي ملندي هئي هن کي ساڙي. جڏهن ارشد کيس صاف ٻڌايو ته جيتوڻيڪ سندس ماءُ جي خواهش هئي ته هو پنهنجي ماسات (ارشد جي ماءُ جي ڀاڻيجي) سان شادي ڪري پر هو ڪيئن به ڪري کيس مڃائي وٺندو ۽ ندا سان شادي ڪندو، ته ندا کي واقعي هن سان محبت ٿي وئي ۽ شعيب جو لڳايل گهاءُ ڇٽڻ لڳو. هو ايترو ته گڏ رهندا هئا جو سندن ڊپارٽمينٽ وارن کي ته سندن قصي جي خبر هئي پر شعيب جي ذريعي سڄي خنادان ۾ به سندن ڳالهه مشهور ٿي وئي. پر ندا کي ان ڪري پرواهه نه هئي ڇو ته هن کي اطمينان هو ته هو هونئي شادي ڪندا ڇو، ته کيس ارشد تي پورو ڀروسو هو. تعليم مڪمل ڪرڻ کان پوءِ ارشد پنهنجي واعدي کي پورو ڪري ڏيکاريو ۽ پنهنجي ماءُ کي ندا جي گهر رشتي جي گهر ڪرڻ لاءِ موڪليو. ندا ته اڳ ۾ ئي مائٽن کي ٻڌائي چڪي هئي ته ارشد هن سان شادي ڪندو، ڇو ته هو به سندن بابت ڳالهيون ٻڌي پريشان ٿي ويا هئا پر پوءِ ارشد جي ماءُ جڏهن ندا ۽ سندس گهر وارن سان ملي ته کيس ڳالهه نه وڻي ۽ هن صاف انڪار ڪري ڇڏيو ته هوءَ هر گز اتي ارشد جي شادي نه ڪندي. اهو ندا کي ٻيو صدمو رسيو هو ۽ سندس مائٽ به هن کان سخت ناراض ٿيا ته هر جاءِ تي هن جو ۽ ارشد جو نالو گڏ مشهور ٿي چڪو هو ۽ هاڻي رشتي کان انڪار کان پوءِ خاندان وارا ته هن کي هرگز قبول نه ڪندا ۽ ڪير به خاندان ۾ رشتو نه گهرندو پر... شديد ڏک رسڻ جي باوجود هن کي ارشد کان شڪايت نه هئي ڇو ته هن جي من ۾ کوٽ نه هو پر هو به ماءُ جي ضد جي اڳيان مجبور ٿي پيو هو. هو جڏهن ندا کان معافي گهرڻ لاءِ آخري ڀيرو هن سان مليو هو ته چيو هئائين:
”پليز ندا! مون کي بي وفا نه سمجهه، مون ته سوچيو، به نه هو ته رشتو ڪرڻ لاءِ ها ڪري منهنجي ماءُ اوچتو ائين انڪار ڪندي. آئون تو سان ڪورٽ مئرج لاءِ به تيار آهيان، پر پوءِ نه مونکي منهنجا مائٽ قبول ڪندا ۽ نه توکي... ۽... نه ئي اڃا اسين پنهنجي پيرن تي بيٺل آهيون جو اهڙو ڪو رسڪ کڻي سگهون.“
وقت گذريو... ارشد پنهنجي ماسات سان شادي ڪري ڇڏي ۽ ندا کي فقط بدنامي پلئه پئي. پر ندا جي سزا اڃا شايد ختم نه ٿي هئي. جڏهن شعيب سندس مائٽن کي ندا جي ننڍي ڀيڻ جي رشتي وٺن لاءِ موڪليو ته ند اکي وري زبردست شاڪ پهتو ۽ وڌيڪ ڏک ندا کي اُن لاءِ به پهتو ته سندس مائٽن کي ته شعيب ۽ ندا بابت سڀڪجهه خبر هئي پوءِ به هنن ننڍي ڌيءَ جو رشتو شعيب کي ڏئي ڇڏيو ڇو ته کين ڊپ هو ته متان ندا جي بدنصيبي جو پاڇو ان کان اڳ جو هن جي ننڍي ڀيڻ تي پوي هنن ان رشتي لاءِ ها ڪري ڇڏي ۽ پوءِ ندا لاءِ هڪ نئون عذاب جو سلسلو شروع ٿي ويو. شعيب گهڻو ڪري هر روز سندن گهر ايندو هو ۽ ندا کي نظر انداز ڪري سندس ننڍي ڀيڻ ثنا سان ويهي ڪچهريون ڪندو هو. زور زور سان ٽهڪ ڏيندو هو. تڏهن اندر ئي اندر پڄرندڙ ندا جي دل چوندي هئي ته هڪ ڀيرو هوءَ شعيب کان پڇي:
”توکي ته خاندان مان شادي ڪرڻي ئي نه هئي پوءِ اڄ هي سڀ ڇا آهي. ڇو تو منهنجي زندگي برباد ڪئي. اسان ٻنهي هڪٻئي کي دوکو ڏنو آهي. آئون ضد ۾ ارشد کي وچ ۾ وٺي آيس ۽ هاڻي تون وري ثنا کي دوکو ٿو ڏين. مون کي خبر آهي ته تون هن سان ڪڏهن به خوش رهي نٿو سگهين نه ئي هن کي خوش رکي ٿو سگهين. تو ائين ڇو ڪيو شعيب...! ڇو ڪيو... صرف تنهنجي ڪري ئي مون سان اهو سڀ ڪڪجهه ٿيو...“
پر هوءَ ڪجهه به نه چئي سگهي ۽ شعيب ۽ ثنا جي شادي ٿي وئي. هوءَ عذاب مان گذري، دل جو اڳوڻو گهاءُ وري اڳي کان به گهرو ٿي ويو.
وقت وري گهڻو گذري چڪو آهي ۽ هينئر هوءَ منهنجي اڳيان آهي. اڄڪلهه وري سندس اکين نوان خواب ڏسڻ شروع ڪيا آهن. ڇو ته اڄڪلهه هوءَ هر وقت پنهنجي هڪ ٻئي ڪزن جو ذڪر ڪندي اهي، جيڪو سڄي عمر ڪئناڊا ۾ رهيو اهي ۽ ڪجهه عرصي لاءِ هي آيو آهي. هو نيٽ تي هڪٻئي سان ڪلاڪن جا ڪلاڪ چيٽ ڪندا آهن. ڪجهه ڏينهن اڳ ۾ ئي هن سندس سالگره تي کيس موبائيل فون گفٽ ڪيو آهي. اڪثر هو موبائيل تان هڪ ٻئي سان ڳالهائيندا آهن ۽ SMS ذريعي ڳالهه ٻولهه ڪندا آهن... ۽ آئون سوچيندي آهيان ته هن جي دل ٽي ڀيرا ٽوڙي وئي آهي پوءِ به وري هوءَ ان رستي تي هلي آئي آهي. خدا ڪري گهٽ ۾ گهٽ هن ڪهاڻيءَ جو انجام ته سٺو ٿئي.