پنهنجي پاران: پلي آس ٿر مان نه آ ٿوهرن. . . . !!
نه جهانگي جهڄن ڪنهن به جهوري هتي،
نه سانگي ڪنهن کي به سُنگي ڏين
سدا مامتا جي رکين لاج تون
سدا چڻنگ ٻارين وساڻل چلهن
ڳڀي لاءِ ڳولا کُٽي ديس جي
نه لولالُڇائن نه لوليون لُڇن
جڏهن رات ٿئي ننڊ جي گود ۾
سڄو وقت ماروستابا سمهن
ڪڏهن سنڌ جي سينڌ ميري نه ٿئي
ڪڏهن موڙ تنهنجا نه مرجهائجن
لکڻ پڙهڻ جي ڪرت کي ڏسجي ٿو ته هر ماڻهو جيڪي ڄاڻي ٿو اهو ان کي ٻين تائين پهچائڻ فرض آهي. منتقليءَ جي اهڙي عمل ۾ نوجوان طبقي جو ساٿ ڀلي ڳالهه آهي. نوجوان قوم جو مستقبل آهن ۽ جنهن قوم جي نوجوانن ۾ سماجي جاڳرتا هجي ته اها قوم يقينن سڀاڳ واري آهي. سنڌ جو نوجوان به جاڳرتا جي ميدان ۾ تمام اڳتي آهي تنهنڪري سنڌ جو آئندو به روشن آهي. منهنجي لکڻين کي پڙهندڙن جي اڪثريت به نوجوانن جي آهي ۽ مون ڪوشش ڪئي آهي ته جنهن به نوجوان ۾ ڪلاجي چڻنگ نظراچي ان کي مناسب واٽ ڏيکارجي، همٿائجي جيئن اسان جو نوجوان به اتساهه حاصل ڪري ۽ ساهس ساهي ۽ اڳتي وڌي. منهنجي ڪتابن تي به ٻه اکر منهنجي انتهائي ويجهي، همروح ۽ سنڌ جي باشعور نوجوان ڪهاڻيڪار مير منصور مڱرئي لکيا آهن جيڪي مون لاءِ موتين کان گهٽ ناهن. منهنجي لکتن تي منهنجي پياري شاعر ۽ ليکڪ پٽ منظور احمد به هڪ نظر وڌي آهي. عقيل عباس سومري جي گوهر شناسي ۽ قدردانيءَ جو به معترف ٿيڻ ضروري آهي جنهن سنڌيا پبليڪيشن پاران منهنجي لکتن کي مان ڏيندي، سندم چوٿون ڪتاب ”سنڌ جي سينڌ ميري نه ٿئي“ ڇپائڻ جو ڪم پنهنجي ذمي کنيو ۽ ڪتاب توهان جي هٿن تائين پهچايو. سندس وڏا وڙ. . . سڀ کان وڌيڪ پڙهندڙن جا لک لائق جن محبت واري موٽ ڏيندي، سندم لکڻين کي مان ڏنو. ڀٽائي جي سنڌ سڪار واري دعا ۽ اياز جي ڀٽ وسڻ واري دعا سان، اميد ته هي پورهيو به قبول پوندو.
وسي ڀٽ تنهنجي ڀلارا سدا
ڀلي ديس پرديس سارا وسن
اسان سنڌ وارن ازل کان ”اياز“!
ڪنهن لاءِ مدي سمائي نه من
[b] نوراحمد جنجهي
[/b] مٺي، ٿرپارڪر
سنڌ