پيارا شوڪت !
ڪن جي ماٺ سھڻي ھوندي آھي.
تنھنجي ماٺ!
رکي رکي ماٺ واري پردي مان
ٻن لفظن جو جھاتي پائڻ،
ٿوري ۾ اِھو ئي تنھنجو خاڪو
وري وري تري ٿو اچي
منھنجي نيڻن ۾
ڪاش! تو سان
ڪجھه گھڙيون گھاري سگهان ھا.
تون مليو ھئين؟
الائي ھا يا الائي نه،
مونکي شڪ ٿو ٿئي،
پنھنجو پاڻ تي،
تنھنجي ماٺ تي،
مان پڙھڻ ٿو چاھيان،
ھڪ ناپاس وديارٿيءَ جيان.
تون مون سان ماٺ ۾ ئي رھج!
باقي پڙھڻ منھنجو ڪم آھي.
اِھو ڏوراپو
جو مان ڀت تي اِتي لکي ويو آھيان،
پڙھي سگهين ته پڙھج!
نند جويري