سچائي جي وجدانيت
سقراط سوچي رھيو آھي ،
گونگو چنڊ يونان مٿان،
پھرا پيو ڏئي،
ماڻھو گونگا آھن ،
چونڪن تي ڪتا ڀونڪي رھيا آھن،
رات خاموش آھي،
سج ڪني ڪڍي آھي ،
اٿينس جي چوڪ تي،
سقراط جو سرد لاش،
خاموش پيو آھي ،
ماڻھن سوچڻ شروع ڪيو،
اڄ تائين سوچين ٿا,
ھتي ڏڪر آھي ,
ڇو؟
ڳالھائڻ تي پابندي آھي ,
ڇو؟
ماڻھو سوچين ٿا ،
۽ سڀاڻي سوال ڪندا ,
اھا آھي ،
سچائيءَ جي وجدانيت .