ڪير ٿو چوي آدرش
مٽي ۾ سمھي پوندا آھن ؟
آدرش زنده رھن ٿا ،
زنده رھندا آيا آھن ،
ٺٽي جي سورشن ،
کان وٺي ،
جکرن جي ويڙھاند تائين ،
ھيمون جي بغاوت کان ،
ھوشؤ جي سرفروشي تائين ،
آدرش مئا ناھن ،
آدرش ساڳيا آھن.....
ھا پر.......
حالتون تبديل ٿيون آھن،
تلوارن کان قلم تائين ,،
ڏاڍا گابا به تبديل ٿيا آھن ،
عربن کان انگريزن تائين ،
ترخانن کان ترڪن تائين ،
غزنوين کان مغلن تائين ،
پر آدرش ساڳيا آھن....
جابر ضرور تبديل ٿيا آھن..
شاھ بيگ ارغون کان ،
مدد خان پٺاڻ تائين ،
بن قاسم کان خلجي تائين
ھر دور ۾ان آدرش پٺيان ،
ماءُ جي لالن،
حسينائن جي ڀاڪر ،
مان اٿيل گھوٽن
آدرش کي زنده ،
رکڻ لاءِ
ڌَرتي کي رت جو
ريج ڏنو آھي .
اھو آدرش آھي
آزادي......!!!
جيڪو اسان کي ،
ٿر جو پيارو ماڻھو
عبدالواحد آريسر،
ٻڌائي ويو ،
ته ڌرتي لال لھو تي،
تڏھن سرگم ڪندي آھي ،
جڏھن کيس لال لھو
ساڻ ريج ڏنو وڃي.