جلاوطني
منهنجي ذھن منجھ؛
وطن جا نظارا لھي ٿا اچن،
منهنجي ذھن ۾ زرخيز ٻنيون؛
لھي ٿيون اچن
منهنجي ڪنن ۾ پپل جي پنن مان؛
آزادي جو ورد ورجائيندي،
آواز ٻڌجي ٿو...
مون کي ياد ٿيون اچن ؛
وطن جون ڪنواريون سانوريون؛
جن جا مڱيتر لاپتا آھن!
منهنجي خوابن ۾؛
بانسري وارو خيالي آواز؛
لھي ٿو اچي.
مون کي ڏاندن جي ڳچي ۾؛
وڄندڙ گھنڊ ياد ٿا اچن.
مان دڳن جي ڌوڙ؛
جي سڳند شرير ۾ لھندي!
محسوس ڪريان ٿو،
مون کي ڳوٺن جي مٿان؛
اڏرندڙ لغڙ ۽ ڪبوتر يــاد ٿـا اچن
مون کي ڪارونجھر جي مورن جا رقص،
ڏاڍو ياد ايندا آھن،
منھنجي بند اکين جي پويان؛
سج ڪني ڪڍندي نظر اچي ٿو،
جو نظارو ڏسڻ لاء؛
آء روز سنڌو ڪناري ويندو ھيس،
مون کي خانه بدوش زندگي؛
ياد ٿي اچي.
مون کي وطن جون دلڪش
۽ ڳاڙھسريون شامون؛
ياد ٿيون اچن،
روپوشي وارا پنڌ ياد ٿا اچن
ڇرڪ ڀري اٿان ٿو...
مون کي جلا وطن ڪرڻ وارا ڏينهن؛
ياد ٿا پون..
پوء ٻه سڏڪا ڀري چوان ٿو؛
منھنجي وطن جا جوانو!
شال توھان جي اکين ۾؛
آزادي جو خواب جاڳندو رھي،
سوچن سوچن ۾ ڏسان ٿو؛
امان منھنجي اچڻ جو؛
انتظار ڪري رھي آھي.