حويلي جي قيدياڻي
ھُن جي چھري ۾ گھُور وجھي
نه ڏٺو .
پر ھوءَ ھميشه چوندي ھئي ،
تنھنجي ھوند اکين ۾ چنڊ پسان .
ھوءَ مذھبي ڇوڪري ،
ڪڏھن ڪڏھن تاريخي ڳالھيون ،
چئي ويندي ھئي .
ويٺي ويٺي چيائين؛
حويلين جا راز چنڊ کان پڇو ،
مون نظرون کڻي ھن جي چھري ۾ ڏٺو ،
ھن جون اکيون چھري ته سمنڊ مٿان لامارا ڏيندڙ،
اڇڙي ڪبوتر جيان لڳي رھيون ھيون .
ائين جيئن !
حويلين مٿان چنڊ لامارا ڏيندو ھجي.!