روشن سماج جو خيال
جنھن ۾ ڪيترائي ساھ دار جسم رھن ٿا،
سماج ڏسڻ ۾ ته؛
نھايت حسين آھي،
جسم کان ويندي؛
فطري حسن تائين،
ھوا کان ويندي،
ٻولين تائين،
ھر شي مان سڳند ٿي اچي،
ھاڻ ته سماج کي چؤڦير؛
وحشت جي باھ وڪوڙي وئي آھي،
ان باھ منجھ؛
سُڪن سان گڏ ساوا به سڙي ويندا.
ھن سماج جي؛
خوبصورتي ائين آھي،
جيئن کنڊر بڻيل آثار قديمہ؛
جيڪو ھاڻ زوال جي صورت اختيار ڪري چڪو آھي،
سماج جو روشن خيالن وارو عروج:
پري پري تائين ڏسڻ ۾ نٿو اچي..