شاعري

جلاوطن لُڙڪ

هي ڪتاب هڪ اهڙي نوجوان جي نثري احساسن جو مجموعو آهي، جنهن ٿوري وقت ۾ گهڻو ڀوڳيو آهي. سندس ڀوڳنا، کيس لکڻ تي هر وقت اُتساهيندي رهندي آهي ۽ ھُو قلم توڙي ڪاغذ سان هر وقت ائين جُڙيل رهي ٿو، جيئن موت زندگي سان جُڙيل آهي. اسان جو هي نوجوان ساٿي سردار ٻرڙو پنهنجي اندر جي آند مانڌ کي ڪڏهن نثر ۾ اظهاري ٿو تہ وري ڪڏهن کيس نظم جو سهارو بہ وٺڻو پوندو آهي. هن جي هنن ننڍڙن توڙي طويل نثري احساسن ۾ انيڪ ڪهاڻيون، درد، وڇوڙا ۽ ھِجر توڙي فراق جون گهڙيون پساھ کڻي رهيون آهن. هن جيڪو ڪجھ به لکيو آهي، اُهو ڀوڳنا جي بدولت ئي لکيو آهي. هي نثري احساس ان ڳالھ جو ثبوت آهن ته ليکڪ جي دل پنهنجي ڌرتي ڌڻين جي دلين سان گڏ ڌڙڪي ٿي ۽ سندس لفظ، جملا توڙي سهڻيون تشبيهون سندس مشاهدي جا ساکي آهن. جلاوطن ٿيندڙ لڙڪ جڏهن اکين مان جاري ٿيڻ شروع ٿيندا آهن ته اُهي پنهنجي پاڻ سان گڏ کوڙ سارا ڏوراپا بہ گڏ کڻي ايندا آهن
Title Cover of book جلاوطن لُڙڪ

اندر جو ڏک

ڪالھ کان سوچان پيو؛
ھوء وائس ميسيج ڇو نٿي ڪري؟
شايد مصروف ھوندي!
نه نه خوف اٿس!
ڪنھن وقت مون کان ته؛
ڪنھن وقت سماج کان؛
ھن جي آواز ۾....
ڪاڇي جي ڪوئل کان وڌ
سرور آھي،
جا ڪوئل صدين کان برسات لاء؛
پڪاري رھي آھي...
ھن جو آواز....
منھنجي من جي مندر ۾...
ڪنھن پاڪيزه پوڄارڻين جيان!
ڀڳت جيان لڳندو آھي,
جنھن آواز تي...
مندر جا سڀ ڪبوتر رقص ڪندا آھن،
شايد ماتا کي به پاڻ تي رَشڪ ايندو ھوندو،
جيئن مون کي...
آء چاھيندي به ھن کي؛
وائيس ميسيج جو؛
چئي نٿو سگھان:
ڇو تہ؛
مون ھن کي گذارش ڪرڻ؛
ھن جي چوڻ تي ڇڏي ڏني آھي،
ھن جي نيچر واري ڳھج کي ائين پروڙي رھيو آھيان!
جيئن ڊارون اسپيشيز جي ڳجھ کي پروڙيو ھيو،
پر ڇا آءُ ھن کي وائس ميسيج جو چئي سگھان ٿو؟
نه نه ھوء ڏک ڪندي...
ڏک نه ڪندي ته چئي ڏيندي..
جيڪو چوڻو ھوندس...