اندر جو ڏُک
پنھنجي اندر جو ڏک
ھڪ ڍڪ ۾ پي
تنھنجي وشال ٽھڪن
الھڙ جواني
آزاداڻي سوچ
کي نپوڙي
ھڪ نثري نظم تخليق ڪيان..
پر!
توسان جي ڳجھ جون ڳالھيون سلڻيون ھيون.
اھي تون ٻڌڻ لاء تيار ناھين...
شايد....!
آء تنھنجي سوچ کي سمجھڻ کان قاصر آھيان.
ڇوته..!
تون ڪوھستان پرڳڻي جي نادان ناري آھين
مان ساھتي پرڳڻي جو ڀٽڪيل ڇوڪرو..
ڇا تو ڪڏھن سوچيو آھي؟
مون کي سانورا ماڻھو ڇو وڻندا آھن؟
ڇو ته اھي وفادار ھوندا آھن.
پر مان چوان ٿو
وفا جو ليبل رنگن تي ناھي ھوندو..
جيڪڏھن ڪير توکي چوي تہ؛
ڏک پيئڻ جو فن ٻڌا!
تون ان کي مون ڏانھن رفر ڪجان!
آء ڪچي ڪڙي مڌ جيان
ان کي ڏک پيئڻ جو فن سيکاريندم
۽ ھو
مون جيان ڏک پيئڻ جو
آرٽ سکي وٺندو..
۽ ھو پنھنجي گرل فرينڊ
جي مک تي
وشال ٽھڪ بيواھ نه ٿيڻ ڏيندو.
جيئن آء تنھنجي
ڪنوارن ٽھڪن کي
پنھنجي خواھش کي ماري.
زنده رکڻ ٿو چاھيان..