سِڪ
منھنجي سوچن ۽ پيرن جون وکون،
ھر روز ھن پٺيان ڊوڙيون آھن،
ڪيمپس جو آخري گيٽ منھنجي لاء
روز سرحد بڻيو آھي،
سوچان ٿو ته......
ڪي ڏينھن ان جي شھر ھليو وڃان...
ان جي شھر ۾ رھي..
"مدھوش" جي شاعري جا ڍڪ ڀري
جوھي واري مندر ۾...
رقص ڪندو رھان....
مستانن جيان
ھن جي شھر جي گھٽين ۾ رلندو رھان...
اھا خبر ھن کي جڏھن پئي
ھوءَ چاھيندي به...
مون کي پنھنجي شھر مان نيڪالي نه ڏئي سگھي....