شاعري

جلاوطن لُڙڪ

هي ڪتاب هڪ اهڙي نوجوان جي نثري احساسن جو مجموعو آهي، جنهن ٿوري وقت ۾ گهڻو ڀوڳيو آهي. سندس ڀوڳنا، کيس لکڻ تي هر وقت اُتساهيندي رهندي آهي ۽ ھُو قلم توڙي ڪاغذ سان هر وقت ائين جُڙيل رهي ٿو، جيئن موت زندگي سان جُڙيل آهي. اسان جو هي نوجوان ساٿي سردار ٻرڙو پنهنجي اندر جي آند مانڌ کي ڪڏهن نثر ۾ اظهاري ٿو تہ وري ڪڏهن کيس نظم جو سهارو بہ وٺڻو پوندو آهي. هن جي هنن ننڍڙن توڙي طويل نثري احساسن ۾ انيڪ ڪهاڻيون، درد، وڇوڙا ۽ ھِجر توڙي فراق جون گهڙيون پساھ کڻي رهيون آهن. هن جيڪو ڪجھ به لکيو آهي، اُهو ڀوڳنا جي بدولت ئي لکيو آهي. هي نثري احساس ان ڳالھ جو ثبوت آهن ته ليکڪ جي دل پنهنجي ڌرتي ڌڻين جي دلين سان گڏ ڌڙڪي ٿي ۽ سندس لفظ، جملا توڙي سهڻيون تشبيهون سندس مشاهدي جا ساکي آهن. جلاوطن ٿيندڙ لڙڪ جڏهن اکين مان جاري ٿيڻ شروع ٿيندا آهن ته اُهي پنهنجي پاڻ سان گڏ کوڙ سارا ڏوراپا بہ گڏ کڻي ايندا آهن
Title Cover of book جلاوطن لُڙڪ

غلامن جو چي

جيتوڻيڪ! مون توکي روبرو ته نه ڏٺو ھو
ھا پر تنھنجون تصويرون آء ٻاروتڻ کان چڱن مڙسن جي گاڏين،
تي سينگار ۾ شامل ٿيل ڏسندو ھيس،
پر جڏھن کان حق جي رستي جو راھي ٿيس.
جنھن رستي تي تو ڪيتريون ئي تڪليفون ڏٺيون ،
ان رستي تي ھلندي؛
سياسي رومانس ۾ مون ڪُجھ ڀيرا خوابن ۾ توکي پسيو ھو.
تنھنجي ڊائري پڙھي اسان اتساهه وٺندا آھيون
جيتوڻيڪ تو ڪيوبا جي آزادي کان پوء,
مستقل انقلاب لاء نڪتين ،
تون دنيا جي ڪُنڊ ڪُڙڇ ۾ !!
سوويت سگھاري خلاف؛
تقريرون ڪندو رھين,
ڇاڪاڻ ھنن توکي اڳتي وڌڻ جي اجازت نٿي ڏني
توکي رستي تان ھٽائڻ لاء تنھنجي ڪميونسٽن ,
نه ڄاڻ ڪيتريون کڏون کوٽيون,
پر پوءِ به تُنھنجا حوصلا بلند رھيا،
ڪنھن سوچيو به نه ھو !
تون عالمگير انسانيت جو علمبردار ٿيندين،
اھو ڏينھن سڀاڳو چئجي،
جنھن ڏينھن تنھنجو جنم ٿيو.
تنھنجا لفظ اڄ به منھنجي دماغ ۾ گونجن ٿا٫
"بزدلو گولي ھلايو!
توھان مون کي ماري ٿا سگھو
پر منھنجي نظريي کي ڪڏھن به
ماري نٿا سگھو"
ڌرتي ھر خطي ۾...
تو جھڙا جوڌا پٽ پنھنجي خمير مان پيدا ڪري
پنھنجا محافظ پاڻ چونڊيا.
ھزارين دلين تي راج ڪندڙ٫
او چي گويرا !!!
جيڪي نعرا تو ڪيوبا جي ٻيلن ۾ ھنيا !
اھي نعرا اڄ به اسانجي روح کي،
اتساھ بخشين ٿا .