صوفي شاھ عنايت...
سانجھيءَ ويلي سڀ ستارا
ڏيئن جھڙو ڏيک ڏين ٿا
گھنڊ وڄي ٿو شھر ٻُري ٿو
صوفي شاھ عنايت جي ئي
هُجري ۾ ڪو هُل مچي ٿو
مرزا باقي جون تلوارون
سانڌاڻن تي سر رکن ٿيون
تک جي تاريخن جا پاڻي
پيئندي ٻيھر ڪنڌ کڻن ٿيون
ان الحق جي نعري اڳيان
صوفيءَ جو سر آهي رکيل
نعرا نينھن نغارن جھڙا
اُڀ ۾ جاڳيل تارن جھڙا
راتين ۾ ٿيا روشن آهن
کيڙيءَ ميڙيءَ جو هي ماڻھو
پنھنجي پورهئي منجهه پُسيل آ
ايئن ڄڻ ڌرتيءَ ساڻ کُپيل آ
ڏکيا ڏن جا ڏينھن لڳن ٿا
ڪرندڙ وڄ جيان مينھن لڳن ٿا
ميران پور جي مٽيءَ توتي
ايڏو ماڻھو ساھ ڇڏين ٿا
پل به نه تنھنجي راھ ڇڏين ٿا
گيڙو ويس وصالن جو هي
ويڙهيل آهي ساري وطن کي
ليڪا ڏيو ڏس ويٺا آهن
ديس ڌڻي اڄ پنھنجن دنگن کي
گھوڙن جون هڻڪارون آهن
تيرن ۽ تلوارن اڳيان
ڪيڏا ڪنڌ ڪپيا پيا آهن
سنڌ جا سَنڌ ڪپيا پيا آهن
مڪلي مان اڄ مرزا باقي
ڏسندي ئي باهوڙ ڪئي آ
دهلي تائين دردن جي دانھن
ڏينھن ڏٺي جو ڊوڙ ڪئي آ
رت ٽمي پيو صوفيءَ سر مان
ڌرتي جي ڄڻ هر هڪ گھر مان
سُڏڪي جو آواز اُٿي ٿو
گھنڊ وڄي ٿو گھاءُ چُڀي ٿو
صوفي شاھ عنايت جو
ٻيھر ڌڙڪي ڌر اُٿي ٿو
ميران پور جي مٽيءَ مان
ان الحق جو نعرو اٿي ٿو.