مون رات کان ننڊ ناهي ڪئي...!
ساھ جي سگريٽ کي
موت سوٽا هڻي پي رھيو آھي
۽ آئون ايشٽري ۾ پيل
زندگيءَ جي گڏ ٿيل رک کي ڏسي رهيو آهيان
هوا جي اک ۾
ڪنھن ڌوڙ ڀري ڇڏي آهي
جو هاڻ ڪجھه به
ڏسڻ ۾ نٿو اچي
بي لغام گھوڙي جي سواري
ماڻھوءَ کي ڪيڏانھن به کڻي وڃي سگھي ٿي
مون رات کان ننڊ ناهي ڪئي
ڇو ته مون مٿان
سج اڀرڻ ڇڏي ڏنو آهي
اڄ مون مٿان روئڻ جو حق
صرف ڪتابن کي ئي مليل آهي
ڇو ته ڪھاڻيءَ جي
دفن ٿيڻ جو اڄ پھريون ڏينھن آهي
۽ هاڻ منھنجي شاعري به
سڏڪي وارو ساھ کڻڻ سکي ورتو آهي.
* عبدالقادر جوڻيجو جي وفات تي لکيل.