هاڻ آئون ڪڏهن به اکيون بند نه ڪندس...!
آئون ڪيترائي ڀيرا
اکيون کولي ۽ اکيون بند ڪري سُتو آھيان
پر خدا مونکي ڪڏهن به خواب ۾ ناهي آيو
آئون آدم جي پٽ کان وٺي
حوا جي ڌيءَ کي ڏسڻ لاءِ
ڪائنات جي ڪنڊن تائين ويو آهيان
مونکي پنھنجو پاڻ کانسواءِ
ٻيو ڪجھه به ملي ناهي سگھيو
فطرت
ماڻھوءَ جي فنا کان الاهي وڏي آهي
مٽيءَ مان گھڙيل ماڻھو
بارشن ۾ ڀڄڻ کانپوءِ آخر ڇو نٿو ڀُري پوي ...!؟
ڪنن ۾ پيل آڱرين کي
مون هاڻ ڪڍي ڇڏيو آهي
هاڻ هر آواز منھنجي اندر سان اچي ٽڪرائجي ٿو
جنھن کي ٻڌڻ کانپوءِ مون ۾
اڏامڻ جيڏا پر ڦُٽي ٿا اچن
تاريخ جا تباھ ٿيل آثار
مون پنھنجي پھرين پيڙهيءَ مان ئي ڏسي ورتا آهن
مونکي درد جي دوزخ جو اندازو
اکيون کولڻ کانپوءِ ئي ٿيو آهي
سمنڊ مٿان هوا جو هلڻ
مون اکيون کولڻ کانپوءِ ئي ڏٺو آهي
هاڻ آئون پنھنجون اکيون ڪڏهن به بند نه ڪندس
ڇو ته اکيون بند ڪري ڇڏڻ کانپوءِ
مونکي ڪڏهن به خدا خواب ۾ ناهي آيو...!