اڄ مونکي اُنھن ئي ماڻھن سان ملڻو آهي...!
اڄ مونکي اُنھن ماڻھن سان ڳالھائـڻو آهي
جيڪي ماڻھو
پنھنجي زندگيءَ ۾ به زندھ ناهن رهي سگھيا
اڄ مونکي اُنھن ئي ماڻھن ڏانھن وڃڻو آهي
جن جا ذهن زنجيرن ۾ ٻڌل آهن
جيڪي شڪل مان ته ماڻھو ئي لڳن ٿا
پر جيئن وري به جانورن جھڙي زندگي ٿا
اڄ مونکي اُنھن ئي ماڻھن سان ملڻو آهي
جن لاءِ صبح ۽ شام
رات ۽ ڏينھن ڪا به معنيٰ نٿا رکن
جن کي جيئڻ کان وڌيڪ
مرڻ جيتري مھلت سان ئي محبت آهي
جن پنھنجي قبر پاڻ ۾ ئي کوٽي ڇڏي آهي
اڄ مونکي اُنھن ئي ماڻھن جون اکيون کولي ڏسڻيون آهن
جن خواب ۾ ڪڏهن به آسمان ناهي ڏٺو
جن جا پر پکين وانگر پٽيل آهن
جن جا پير
ڌرتيءَ تي هلندي درد کي محسوس ناهن ڪري سگھندا
جن کي اکين ۾ آڱر هڻڻ کانسواءِ
ڪڏهن به خبر ناهي پئجي سگھندي
ته اک ڇنڀ ڇاهي
اڄ مونکي اُنھن ئي ماڻھن تي ويھي روئڻو آهي
جيڪي پنھنجو پاڻ ۾ مري چُڪا آهن
جن جي دفن ٿي وڃڻ جا ڏينھن ويجھا ئي آهن
جن مٿان هاڻ ڪڏهن به فخر سان کلي نٿو سگھجي
جن مٿان هاڻ فقط روئي ئي سگھجي ٿو
اڄ مونکي جي ٿوري به فرصت ملي ته
اڄ آئون پنھنجو پاڻ سان به ضرور ملندس
۽ پاڻ تي ئي ويھي روئندس.