سج جي اک ۾...
آئون سج جي سامھون بتي رکي
روشني ڳولھي رهيو آهيان
درياھ منھنجي پيرن جو آواز ٻُڌي
ڪيڏو نه خاموش ٿي ويو آهي
نڙيءَ ۾ اٽڪيل اُڃ کي
آئون آخر ڪيڏانھن ڪريان!؟
هاڻ ته مونکي
سمنڊ به سُڃاڻڻ ڇڏي ڏنو آهي
آئون پنھنجي دور کان
اڳي ته ناهيان دفن ٿي رھيو
دنيا ڪاروبار جي منڊي ۾ اڳتي نڪرڻ جي لاءِ
ماڻھن جي لاشن مٿان هلڻ سکي ورتو آهي
گھرن ۾ بند ٿي ويٺل ماڻھن کي
صرف ساھ بچائڻ جيترو ئي وقت مليل آهي
جن کي هاڻ خدا کان ڪو به خوف ناهي
وبا جي عمر
هٿن ڌوئڻ سان گڏ ڪجهه هفتن جيتري آهي
پر بک جي عمر
گھرن ۾ ويھي رھڻ سان ويتر وڌي وڏي ٿي ويندي آهي
آئون سج جي اک ۾ آڱر هڻي
روز پاڻ کي انڌو محسوس ڪندو آهيان
۽ ڏينھن جي روشنيءَ ۾ به
بتي ٻاري پاڻ سان گڏ کڻي هلندو آھيان.