غزل
عشق کي اک ۾ رکي پوءِ عورتون گھڙجن رُڳو
سون ۾ تورڻ جھڙيون ڪي صورتون گھڙجن رُڳو
نينھن جي نازل ٿيڻ جا ڏينھن لٿا هن پاڻ تي
ڇو نه پنھنجي پيار تي اڄ آيتون گھڙجن رُڳو
تو آ جُھوڙيو جڳ سڄو ئي چاھ جو چوٽو ڪري
سچ پُڇين اڄ تو مٿان بس محبتون گھڙجن رُڳو
تو غضب جو گھنج چھري ۾ وجھي جڏهن ڏٺو
سو سمو ۽ سال ڳڻجي ساعتون گھڙجن رُڳو
آئون توسان ئي سڃاتو ٿو وڃان هاڻي هتي
توسان ئي منسوب تنھنجون شُھرتون گھڙجن رُڳو
تون جوانيءَ جي جبل جي چوٽ تي آهين پُڳي
ڇو نه تنھنجي بُت بدن تي بيعتون گھڙجن رُڳو.