آخري وصيت نامون...!!!
آسماني ڳالھيون ته مونکي
سمجھه ۾ اچي ويون آهن
پر زميني حالتون
اڃان تائين مونکي سمجهه ۾ ناهن اچي سگھيون
ڪفر جي ڪاري اک ۾
گناھ جي ڄڻيل اُگھاڙي ٻار
پوري دنيا کي اُگھاڙو ڪري ڇڏيو آهي
خدا جي هجڻ جي حقيقتن تي
نابري واري بيٺل وضاحتن جي وات تي
آخر ڪير اچي هٿ رکندو!؟
هاڻ ته آئون به
زمين ۽ آسمان جي وچ وارو فاصلو اڪيلي سر ڳڻي
ويتر اڪيلو ٿي ويو آهيان
هٿن جون منجھيل لڪيرون
منھنجي مقدر جون پھريون دستاويز آهن
جن کي ڏسي آئون پاڻ منجھي پيو آهيان
مونکي درياھ ۾ وهنجڻ ناهي وڻندو
ڇو ته منھنجي اکين ۾
اڳي کان ئي گھڻو سيلاب آهي
ماڻھو ملائڪ ۽ خدا
آخر ڪڏهن هڪ ٻي سان هم ڪلام ٿيندا...!؟
آئون پنھنجو آخري وصيت نامون تڏهن ئي لکندس
جڏهن زميني ۽ آسماني حقيقتون
مونسان گڏ ماڻھن کي به سمجھه ۾ اچي وينديون..