اي ڪراچي...!!!
اي ڪراچي توکي پائي مون رکيو آ اک ۾
گڏ آهيان توساڻ آئون ۽ تون منھنجي ٻک ۾
دل جي شاهراھ تان لنگھين ٿا قرب جا ڪئين قافلا
حسن تنھنجي مونکي بخشيا آهن ڪيڏا حوصلا
ساھ جي سوڙهي گھٽيءَ مان تنھنجو گذرڻ آ غضب
آئون اوڀر کان اُٿي تو ۾ وڃان ٿو ٿي جذب
اڄ به تنھنجي هوڏ تي ئي پيو لڏان مان لک ۾
اي ڪراچي توکي پائي مون رکيو آ اک ۾
سمنڊ توتي ڄڻ ڇتو هي ڪوئي عاشق ٿو لڳي
هيل هيڪاندي اڃان تون مون ڏٺو هو ڪجهه اڳي
لھر تنھنجي لڱ جي ٿي واءُ سان گڏجو وڃي
بيقراريءَ جي بدن جا پئي رڳو بس بُت ڀڃي
آئون ترڻ توسان گھران ٿو تنھنجي ئي بس تک ۾
اي ڪراچي توکي پائي مون رکيو آ اک ۾
آئون تنھنجي گھور جي گھوڙن پٺيان ئي پيو ڍڪان
چھبڪن جھڙين چمين لئه سينڌ تائين پيو سڪان
پاڻ تي پائي ڇڏڻ جھڙا رکين ٿي ويس تون
دل جي ڌرتيءَ لئه ڪشادو آهين هڪڙو ديس تون
مون سڃاتو آهي توکي ڏک ۾ ۽ سُک ۾
اي ڪراچي توکي پائي مون رکيو آ اک ۾
تون ته ڪولاچي مٿان ڄڻ ڪو سجايل آسمان
نيڻ تنھنجي نعمتن اڳيان وڃن ٿيو ٿا حيران
تون قدآور عورتن جي چاھ جھڙو چاڳ آهين
مورڙا تنھنجا اسان ۽ تون اسانجو ڀاڳ آهين
سڀ حسين تنھنجا حوالا تون پلي آن هرک ۾
اي ڪراچي توکي پائي مون رکيو آ اک ۾.